Kimi zaman yaşadığım mutluluk nedeniyle derin bir hüzüne kapılıyordum çünkü iyi biliyordum ki , sürekli olamazdı bu mutluluk. Rahatlık ve ferahlık içinde nefes alıp vermek bana göre değildi, bana acılar ve telaşlar gerekiyordu . Öyle seziyordum ki , günün birinde bu güzelim düşlerden uyanıp kendimi yine yalnızlıkların kucağında bulacak, başkalarının dünyasında , beni salt savaşın ve tek başınalığın beklediği , huzurun ya da yaşama katılmanın söz konusu olmadığı soğuk bir dünyada yapayalnız kalacaktım .
Böylesi bir darbe atlatılır ,çatlak görünürde kapanır zamanla, toparlar kendini ve unutulup gider ama gerçekte hepsinden gizli saklı bir köşede sürdürür yaşamını, kanamaya devam eder.