Seni hiç bir dünya telaşına değişmedim ben..
evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım..
yoksulluğun acısından hafif bilmedim acını..
nereye gidersem gideyim,seni yürüdüm hep.
Bütün mektupları unut Frida.Bazı gerçekler vardır bıçağın ucu kadar sıcak. Gitmek istediğimiz yerler vardır,gömülmek istediğimiz şarkılar. Oysa dürüst bir hayat için yaşlanıyor herkes. Ve anılar adresi silinmiş evlerde saklanıyor. Belki unutmayı beceremiyoruz aklımızda hep eski sözlerin yükü. Nereye dokunsak ,orası çamurlu gece. Nereye baksak,ordan bir rüzgar geliyor yüzümüze. Çürümek de böyle bir şey…
Soyunun mutlaka son temsilcisiydi ,
Zaman zaman aynaya bakan hüzünle.
Tuğralı alnıyla eski bir berat gibi
Avunan solgun yüzüyle .
Geçmişe tahta kapılardan geçerdi
Kuş tokmaklı , asma kilitli…