Hasan Yazan
@hsnyazan
Fizikçi - Öğretmen
Yüksek Lisans
Adana
24 Ağustos
918 okur puanı
Nisan 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Elini kolunu bağlayan şey, artık hiçbir şeyle giderilemeyecek bir yetersizlik görünüşündeki isteksizlikten doğma kuruntulardı.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Kaçmak arzusuydu bu, kendisine itiraf ettiği şey: Uzaklara, yeniliklere, kurtulmaya, yüklerden sıyrılmaya, unutmaya duyduğu bu özlemdi -Kaçmak, eserinden, donuk, soğuk ve hummalı bir ödevle sınırlanmış her günkü yerlerden uzaklaşmak!
Sayfa 18Kitabı okuyor
Bu dünyada herkes kendi menfaatini düşünür
Sayfa 75Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsan bir defa kaybettiğini başka bir defa tekrar bulabilir.
Sayfa 51Kitabı okudu
Demir zincirlerle sımsıkı bağlanmış olan bir kimseye kanat fayda eder mi?
Sayfa 29Kitabı okudu
Bir tek kişinin sırtlanamayacağı kadar anılarımı ağırlaştıran nedir bilmem!
Sayfa 60Kitabı okudu
Sen mutluluğu bir fındık kabuğunda arıyorsun. Ne var ki güzellik de, mutluluk da bizlerden daha zengindir, binlerce yolu barındırırlar kendilerinde, tüm ağaçlarda meyveye dururlar. Sevgisiz zenginlik kaç para eder ya da güzelliksiz şehvet?
Sayfa 47Kitabı okudu
Incipit vita nova. Yeni bir insan oldum, kendim için de bir mucize, hem dingin hem etkin, hem alan hem veren, içlerinden hangisinin en değerli olduğunu belki henüz bilmediğim zenginliklerle donanmış biri.
Sayfa 40Kitabı okudu
Bana yakın hiçbir şey kalmamıştı, hiçbir sevdiğim, hiçbir komşum ve yaşamım bedenimi sarıp silkeleyen bir tiksinti gibi yükseliyordu içimde. Sanki tüm ölçüler aşılmış, tüm sunakların kutsallığına gölge düşürülüp tüm tatlılıklar tiksinti uyandırmaya başlamış, tüm yükseklikler aşılarak ardına geçilmişti. Sanki bir saflığın tüm parıltıları karanlığa boğulmuş, bir güzelliğin tüm sezgileri şimdiden çarpıtılıp ayaklar altında çiğnenmişti. Bundan böyle özleyeceğim hiçbir şey kalmamıştı, başkalarına sunacağım hiçbir şey, nefret edeceğim hiçbir şey. İçimde kutsal, kirlenmemiş ve yatıştırıcı ne varsa bir bakıştan, bir sesten yoksundu. Yaşamımın tüm muhafızları uykuya dalmıştı. Tüm köprüler atılmış, tüm uzaklıkların mavileri yağmalanmıştı. Cezbedici ve sevimli ne kalmışsa elimden uçup gitmiş, gemisi karaya oturan bir kazazedeye dönüşmüştüm; ruhsal bakımdan bitkin, dile gelmez ölçüde yağmalanmış, sefaletimin bilincine vardığımda, gözlerimi yere indirip kollarım ve bacaklarımda bir ağırlıkla doğrulup kalktım, geceleyin kimseye veda etmeksizin ve arkasından kapıları kapamaksızın evinden çıkıp giden bir mahkum gibi geçmişimin tüm akışkanlıklarından çıkıp gittim.
Sayfa 38Kitabı okudu
İçimdeki özlem tatlı bir adı, ormanların yankılanan derinliklerine sesleniyor, sevginin acıklı bir sevi söyleşisini ince ve nazlı fısıltılarla yineliyordu.
Sayfa 36Kitabı okudu
Benim kalbim bir çocuk sevgisinin kopmuş ipliklerine takılıp kalmış, titreyip duruyordu o zamanlar.
Sayfa 33Kitabı okudu
Vedalaşmak, kimsenin tümüyle öğrenemeyeceği bir sanattır.
Sayfa 30Kitabı okudu
Özlem dolu o zamanın hatırına, büsbütün yitirilmiş yıllarında bile seni sevdim.
Sayfa 29Kitabı okudu
Uzakların ve masmavi gökyüzünün genç kızları andıran şen bir görünümü vardı. Ancak çok zaman önce, henüz bir çocukken, sevginin ve yakıp kavurucu tutkuların sezgisiyle oradan oraya sürüklenip durmadan önce dünya bana yine bu şen şakrak yüzüyle görünmüştü.
Sayfa 24Kitabı okudu