184 syf.
·
Puan vermedi
·
23 saatte okudu
Okur Takip Önerileri
Aslında niçin ağladığı tam bilinmezdi. Aile içindeki denklemler çok bilinmezli denklemlerdi. Ve bilinmeyen sayısı arttıkça bir noktadan sonra denklem artık hiç çözülemezdi. Matematik bunu ispatlamıştı.
İnsan okumayınca cahil kalıyor böyle. Niçin cahildir? Okumadığı için. Niçin okumaz? Cahil olduğu için. Düşünmeyen, sorgulamayan, her duyduğuna inanır, saçmalar. Niçin saçmalar, çünkü düşünmez, sorgulamaz. Düşünmeyince de mantıksız görüşler ileri sürer, ezbere bilgileri kullanır. Erberleye ezberleye, akıl yürütemez olur, ayaklar yürür ama akıl yürümez, dedi içinden.
Oysa dinlemesini bilmek, kadın olmanın bir parçasıydı. Kocalar, sevgililer, erkek arkadaşlar ve çocuklar kadının bu özelliğini doyasıya
sömürüyor, bundan güç alıyordu. Kate'e kalırsa, ev kadınlarının televizyondaki pembe dizilere böylesine bağımlı olmalarının nedeni, bunun da başkalarının sorunlarını dinlemenin bir başka biçimi olmasıydı.
Şimdiki, bakışları kendine ektiğinde,
İnsanın dilini de bağlıyor kendine;
Öyle bir varlık ki bu, yeni bir mezhep kuracak olsa,
İnancından döndürür bütün öteki mezhep üyelerini,
Peşine takar hepsini.
Dinliyorum, ama gönlümün sözünü,
Aklım da gönlüme uyarsa, aklım başımda demektir.
Uymazsa, o zaman çılgınlıktan daha çok hoşlanan duygularım
Hoş geldin der çılgınlığıma.
Bittim, bittim ben! Şu anda ölüverseydim,
Dilediğim kadar yaşadım derdim.
Herhangi bir şey için sana hayır demek hastalıksa, buna evet demek ölümdür benim için.
-Aşk, güzel, ince, doyurucu bir aşk da mı sizi etkileyemiyor?
- Hayır
- Niçin hayır? Siz ki henüz gençsiniz, güzelsiniz, özgürsünüz.
- İşte ben de özellikle bunun için, her şeyden çok özgürlük ve rahatımın üzerine titriyorum ya! Bundan başka, erkeklerin aşkında ne var ki… Nasıl söyleyeyim, bilmem ki, biraz kabaca ama, onlar uzak oldukları zaman daha güzel oluyorlar.
Gelin, bunun şerefine zilzurna sarhoş oluncaya kadar içelim. Bizi sevenlerin şerefine içelim. Kendileriyle mutlu olacağımızı sırf aptallığımızdan bilemediğimiz, bu yüzden kendilerini sonsuza dek yitirdiğimiz kadınlar...
Belki yorulacağımı, ya da ayaklarına kapanıp umutsuz umutsuz ağlayacağımı sanıyorsun? Hayır, senin önünde gözyaşı dökmek benim için ayıp. Ben seni nasıl çabuk unuttumsa, sen de beni öylece unut!..
Ey akılsız güzel yavru, emin ol ki, sen benim öfkeme bile layık değilsin. Fakat benimle aşk oyunu oynadığın ve sonra tüm güzelliklerimi bir anda kırdığın zaman, ayaklar altına aldığının nasil bir yitimsiz güç olduğunu anlayabilseydin, utançtan yüzün allak bullak olurdu ve kendi ellerinle yok ettiğin o uğursuz aşk ile hülyaya, şimdi, karamsarlığın dilsizliği içinde akan sıcak gözyaşları ile ben değil, sen ağlardın!..
Sen acılar çekiyormuşsun, çekmiyormussun bize ne? Heyecanlarından, gençliğinin budalaca umutlarından, hiddet ve pişmanlık dolu düşüncelerinden bize ne? Bak, herkes gözünün önünde güle eğlene yoluna devam ediyor. Şen yüzlerinde acının izi bile yok; gözyaşları bile yok... İçlerinde, ağır bir suç işlemediği, eziyet altında yassılaşmasına ve uğursuzluklara yakalanmamasına karşın, senin gibi, yüzü zamanından önce buruşmuş tek bir insan var mı?
İnan ki: acıların, bu uyum dolu bağırtıların, onlara göre, elinde bir mukavva meç sallayan, yüzü düzgünlü bir facia aktörü kadar gülünç…