Şiddetin Tarihi
Édouard Louis
Yorumlar ve İncelemeler
Uzun zamandır bu kadar sarsılarak okuduğum bir roman olmamıştı. Elimden bırakamadım, sorguladım, canım acıdı, aklımda cümleler kaldı. 
Şiddetin Tarihi eril şiddeti, ırkçılığın ve şiddetin kökenlerini, kurban-fail kavramlarını muazzam anlatıyor. 
Édouard Louis yeni dönemin en başarılı kalemlerinden. Kitabı bitirince okumaya doyamadım ve diğer kitabı 
Eddy’nin Sonu ‘nu da bitirdim. Bugün de 
Babamı Kim Öldürdü ‘ye başlayacağım.
Yazarın dili çok gerçekçi ve samimi. Saf bir dürüstlük ve ince bir estetik var. Çok ama çok sevdim.
Yazı yazarak acı çekmek
Türkçeye çevrilen diğer romanlarını okuduktan sonra Şiddetin Tarihi merakla beklediğim bir kitaptı. Daha öncekiler gibi yazarın bu romanı da kendi gerçekleriyle yüzleştiği otobiyografik bir eser.
Yazarın neredeyse ölümüne boğulup tecavüze uğradığı bir saldırının ardından bu deneyiminin yankılarına odaklandığı romanında saldırıyı ve onu takip eden dönemde yaşadıklarını yazarken kendi davranışlarını ve verdiği tepkileri değerlendiriyor. Bu deneyimi anlatırken aynı zamanda şiddetin doğası ve insanları buna neyin ittiği hakkında da sorular soruyor? Irkçılığa kaçmadan saldırganın psikolojisini anlamaya çalışan yazar bu çözümlemeyi yaparken saldırganın olası yaşam koşullarına ve kendi deyimiyle sürekli maruz kalmış olabileceği "aşağılanmaya" da dikkat çekiyor. Kendi bakış açısının yanı sıra kitap boyunca olayın ablası tarafından kocasına anlatılması ve arkadaşlarının durumuna verdikleri tepkiler üzerinden farklı insanların bu saldırıyı nasıl algıladıklarını ve yorumladıklarını gösteriyor. Özellikle ablasının konuşması ile olayı yaşayan yazar arasındaki geçişlerde anlatı değişik yönlere kaysa da yazar bunları ustaca birleştiriyor ve ortaya cesurca yazılmış bir metin çıkıyor.
Hakkında yazılması bu kadar zor bir konuda yazarın kendi deneyimini böyle açıkça betimlemesi ve bunu yaparken sebepleri üzerine insanları düşünmeye itmesi takdire şayan bir çaba. Yazarın diğer romanlarını okumuş olanlar bu tarza zaten aşina olacaktır. Başlamak isteyenlere tavsiyem Eddy’nin Sonu ile başlamaları.
Yıl, 2012
Yer,Paris
Arkadaşlarla yenen keyifli bir Noel yemeği sonrası saatler gece yarısı çoktan geçmişken mantığının bedeninin isteklerine söz geçiremediği bir adam yolda tanıştığı bir adamın ısrarlarına dayanamayıp onu evine davet eder.
Hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını tarih tekerrür ederken kim olduklarına dair başlayan tatlı bir sohbet ve baştan çıkarıcı anlardan sonra rastlaşılan kişi faile, rastlayan ise kurbana dönüşür.
Şiddetin doğasını, bu doğayı güçlü kılan dinamikleri, göçmen ve ırkçılık sorunsalını, eril tahakkümü, homofobiyi “büyük bir travma” şeklinde ortaya koyan kitap yazarın tekrarlı ve alegorik anlatısıyla büyük bir çığa sebep olabilecek kırılgan bir çığlık.
2013’te adını Edouard Louis olarak değiştiren yazarın daha önce yayımlanmış her iki kitabını da okudum.
2016’ta yazılmış olan bu kitap, 2014’te büyük yankı uyandıran otobiyografik romanı #eddyninsonu ‘ndan sonra 2018’de #babamıkimöldürdü ‘den önce yazdığı bir ara kitap.
#ayberkerkay ‘ın Fransızca aslından muhteşem çevirisiyle okuduğum kitap yorucu adalet arayışı ve travmatik unsurlarıyla okurunu zapt eden metinlerden biri. Tabii diğer iki kitabını okumadıysanız.
Mukayese çok da doğru bir tutum olmayabilir şüphesiz. Her olguyu oluştuğu şartlar gözetilerek ele almak en azından, empatiyi bu yönde kurmamız gerekir.
Bu noktada diğer iki kitabında metinle kurulan estetik ve empati kaynaklı duyumu, travma ve şiddetin ağırlığını taşıyan bu metin ile karşılaştırmanın yanlış olduğunu bildiğim halde o bildik Louis tadını bulamadığımı ifade etmeliyim.
Şiddetin Tarihi
