Benim için huzur, hiçbir şeyin değişmemesi anlamına geliyordu. Gitmekten,
bozmaktan ,değiştirmemekten geçiyordu . Sahip olduğuna sahip çıkmaktan geçiyordu, huzura giden yol. Ama şimdi o yolun
dışındaydım ve korkuyordum. Dönememekten.
Bir güneşin mihrabında kendi kendisine ibadete benzeyen bu ürpermeler, bu tükenişler acaba nerelerde, hangi derinliklerde hazırlanmıştı! Bu derinden kavuşmalar ve bırakınca duyulan hasret tek başına bir ömre sığmazdı. Bu ancak derin ve karanlık zamanda biz ɓilmeden, mevcut olmadan evvel hazırlanmış şeylerin neticesi olabilirdi. Tek başına tabiat bu yakınlığa varamazdı. Bir insan kendi içinde bir başka insanı bu kadar kuvvetle bulabilmek için, sade tesadüfler kafi değildi.
Sayfa 152Kitabı okuyor
Gel ey bahar mevsimi, huzur ve uykumun mayasısın
Gönlümün dostu, ıstırap dolu yüreğimin arzususun
Sayfa 31
Binbir Gece Hüzünleri
Alevler yakar, kül eder, koca bir ormanı,
Oysa, bir ömür sunulur, toprağa atılan her bir tohumda.
Yeşil dallar saracak, her yanı diye beklerken,
Küçük bir kıvılcım yeter,
Yeşeren dalları, kurutmaya.
Güzellikleri, sevinçleri, verilen emeği hüzne boyar,
Yaşlı gözlerde.
Sadakat, alın teri...
Dünyayı yok etmek için, çabalayanlar,
Nafile bekler, sabahları.
Yürekler huzur bulmaz, devasa yapılarda.
Ve sen, dünya döndükçe var olamazsın.
Yüreğini kapattığın, o küçük tel kafes,
Açar anahtarlarını, süzülür sonsuza.
Küçük bir an, sıcak bir gülümseme,
Alır götürür, ruhunu
Onun için, hazırladığın tatlı bir uykuya...
Ya da,
Kâbusların, asla peşini bırakmayacağı,
Karanlıklara...
Sayfa 18
Belirtmekte yarar var, bu korkunç hengâmenin başlarında, yani Ağustos ayında, hatta Eylül’e kadar, bazı yol kesimleriyle kimi orman kenarları ölüm mahkûmları için hiç olmazsa bazı saatlerde, hatta bazen gün boyu olumlu özellikler taşıyabiliyordu. Yani bir tür huzur içinde olduğunuz yanılsamasına kendinizi kaptırmaya teşebbüs etmeniz mümkündü,
Sayfa 50Kitabı okuyor
Huzur vardı bakışlarında.
Sayfa 22Kitabı okudu
Kendi yolunu kaybetmek bir ormanda yolunu kaybetmekten daha fazlası..
Bilesin ki dünya nurunla aydınlattığın her bir saniyeden bir asır kadar huzur duydum..
Sayfa 254 - Kapı YayınlarıKitabı okuyor
