ah fernando!
karmaşık duygular içerisindeyim ancak bıraktığı etki devam edecektir ruhumuzda. özellikle kitabın sonralarına doğru gelindiğinde ve hiç bitirmeme isteği oldukça huzursuz ediyor benliği. tüm iç çekişler, buhranlar, endişeler, sıkıntılar, var olma sancıları ve bunun üzerine yazılan tüm sözler... kişilerin kendinde mutlak bulacağı duygular oldukça hüzünlü. altını çizmediğim sayfa bıraktırmadın:)
aile içerisinde yaşadığı ve hissedemediği ya da hissetmek istediği duyguları belirtirken ki satırlarında gözlerimin buğulu oluşuna dayanamıyordum. hissetmek hüzün veriyor - hissediyorum ve unutuyorum' diyor fernando ancak ben unutamıyorum yalnızca kelimelerin beni bir çocukmuşum gibi sevip okşamasını bekliyorum*