Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
680 syf.
·
Puan vermedi
pessoa, birçok ağırlığı yüreğinde acı olarak tutup; onlara 'hiç' diye seslenmiş. daima kendisini bir hiç'i hissetmeye adamış. ama nâfile..
huzursuzluğunun sebebi üzerine mütaala etmek gerekirse; sarih bir fikir hususunda ortak düzlemde birleşmek mümkün değildir.
öyle satırlar okuyorum; bu ancak huzursuzluğun gerçek tarifidir diyorum. ardı sıra öyle bir cümle kuruyor ki; talan ediyor zihnimi.
pessoa âdeta, korkak bir çocuğu yüreğinde barındırır. hem onun korkmasını istemez, hem de korkusu onu talan etsin de diklenecek gücü bulamasın ister; hayata karşı.
her bir dizesinden âdeta duygu akar, hayata.
yine de daima bu satırlarla anımsamak istiyorum seni; ne o, gülümsüyor musun? hiç haberim yoktu, meğer içimdeki göklerde yıldızlar yürürmüş.
680 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
#okudumbitti demek ne kadar doğru olur bilemiyorum. Öyle bir kitap okudum ki bu kitap kitaplığımın bir köşesinde dursun şeklinde değil, hep başucumda olsun şeklinde bir kitap. Altını çizdiğim o kadar çok sayfa var ki , tamamen kendini görüyorsun o satırlarda..Bazı kitaplar vardır.. O kadar çok kendinize rastlarsınız ki satırlarında, bitmesin diye yavaş yavaş okursunuz. Çünkü ne kadar çok hatırlarsa insan kendisini,o kadar çok yaklaşır benliğine.. Kendisine doğru, asla bitmeyecek olan uzun bir yolculuğa çıkar. Bu kitap da benim için çok güzel bir yolculuktu..
(Bizim de yaşamın anlamını, bu dünya da niye var olduğumuzu düşündüğümüz zamanlar muhakkak olur. Diğer insanlardan kendimizi tercih ettiğimizi, insanları iğrenç bulduğumuz dönemler de olmuyor değil. Ama bu hal ömür boyu böyle sürse nasıl olurdu kestiremiyorum. Yapayalnız olsak, başımızı okşayacak kimsemiz olmasa, hüzünümüzden ölsek..
Bir pessoa olmadığımıza göre arkamızda böyle bir eser de bırakamazdık:)
10/10 puan verdi
Huzursuzluğun kitabı , evet huzursuz olmak istiyorsanız okumanız gereken bir kitap. Ayrıca yazarın savaş dönemlerinde günlüğüne aldığı, olaysız yaşam öykükerinden oluşuyor. Olaysız olması anlatımı biraz sıkıcı hale getirse de içimizdeki huzursuzlugu tam olarak betimlemeleriyle gün yüzüne çıkarıyor.
Kitapta tutarsız söylemlerin varlığı ile birlikte yazarın "iki kişiyim ben" tabiri tam olarak tutarsızlıklarinin sebebini ortaya koyuyor. Tutarsizliklarinda tutarlı tarafi kuskusuz nihilist olması. Bu da ; bireyselciliği daha sorumsuz ve vurdum duymaz düşünceleri ,nihilizmin doğurduğu nefret daha içe kapanık , umutsuz , karamsar yazılara dönüştürmüş.
Yazar, okuyucuyu 675 sayfa boyunca Lizbon’da muhasebe yardımcısı olan Pessoa’nın hayatın sıradanlığı, insanlığın basitliği, yalnızlığı ve benliği hakkında sorgulamalara iter. Kendini,hayatını ve insanlığı sorgulayan insanların okumaktan keyif alacağını düşünüyorum. Ama şunu da eklemeden edemeyeceğim. Bu kitap her zaman okunabilecek bir kitap değildir. Umutsuz mutsuz anlarda okursanız sizi daha çok dibe çekecektir ki bu insan sağlığı için pek de tavsiye edilecek bir şey değildir.
---Aklımda kalan en çarpıcı sorusu “hissetmek ne renktir?”
Hislerinizin rengini bulmanız ümidiyle. Umutlu mutlu zamanlarda okumanız dileğiyle...
Merhaba
Gri havaların eşlikçisi olacak bir kitap ile geldim.
Pessoa'nın, ruhsal otobiyografi tarzında kaleme aldığı eserinde bir olay örgüsü yok. Salt düşünce işlenmiş. Yani efendim tutunacak bir dalınız yok. Sadece ve sadece ayakları yerden kesilecek olan siz varsınız bu şiirsel eserde. Okuması değil sindirilmesi zor olan kitap, ölüm,
Eser 6 ayda bitti fakat kimi zaman bitmesin diye bilerek okumadığım dönemler oldu. Fernando Pessoa edebiyatta, özellikle de bilinç akışında benzersiz bir işletim sisteminin dile gelmiş hali bence. Mutsuzluğu şiar edinmiş, kendiyle uğraşıp huzursuzluğunu tespit ettikçe bundan mutlu olan sıradışı bir yazar. Tavsiyem şu: Kitabı alın ve okuyabilecek kıvama geldiğinizi hissettiğiniz an okumaya başlayın.
90 syf.
8/10 puan verdi
Carlos Brauer i çok iyi anlıyorum. Evet onun kadar olmasa da bir kitap sever olarak, her kitabın sayfa temizliği, düzeni, sıralaması, cilt sağlığı ile özenle ilgilenen biri olarak aynı duygular bana da hasıl oldu. Öncelikle Charles Dickens in mister pickwick in serüvenleri kitabını aylarca basımını bekleyip, aralıklarla takip edip, basıldığını görür görmez hemen telaşla alan benim, kitaba olan merak ve heyecanımı kitabın geldiği anki yüz ifademden de anlayabilirsiniz. Kitapsever her insan da böyledir zannımca. Pessoa nın huzursuzluğun kitabında bahsettiği bir huzursuzluk sebebidir ayrıca mister pickwick in serüvenleri kitabını okumuş olmak evet yanlış duymadınız okumak dedim. Çünkü ona göre bu kitabı bir daha ilk kez okuma beyecanı olmayacak onda. Velhasıl dostlar, sevmek ama neyi olursa olsun: bir insan, bir hayvan, bir çiçek, bir eşya, bir kitap ya da bir şehir aklınıza ne gelirse sevdiğiniz şeyi onu sevmek için kullandığınız organınızın en güzel yerine, baş köşesine misafir etmek değil midir. Brauer için de bu yer kitaplara ayrılmış. Necip Fazıl ın da dediği gibi insan sevme hissini boşa harcamamalı. Sevilen her ne olursa olsun. Konusu kitap olan ya da baş kahramanı bir kitap sever olan her kitap ilgimi çekmiştir. Brauer de bir kitapçı mendel karakteri kadar olmasa da nevi şahsına münhasır bir kişilik bence. Onun kadar olmasa da bir deli. Özetle kitabı sevdim ve okunası bir kitap olduğunu düşünüyorum.
İnanılmaz yorucu 1 kitap. Depresyona girmek için 1 niyetiniz yoksa dokunmayın derim. Ha yok ben taş kalpliyim, çelikten yapılmış psikolojim var diyorsanız 1 şey diyemem. Ama kardeşiniz uyardı! Demedi demeyin. Bunu okuyacağıma Nadia'ya Sözüm Var'ı tekrar okurum daha iyi.
Hani çok yoğun duygular yaşadığımızda çok sık kullandığımız bir söz vardır: "Duygularımı anlatmaya kelimeler yetmiyor"
İşte bu kitap, aslında duyguları anlatmaya kelimelerin yettiğini ama bizim onları seçemediğimizi açıkça ortaya koyuyor. Yazar öyle güzel anlatmış ki duygularını, iç dünyasını bütün çıplaklığıyla sergilemiş. 675 sayfa boyunca öylesine yazılan tek bir bölüm yok ama kitap, anlatı tarzında yazılan bir kitap olduğu için bazı okurları sıkabilir. Onlara önerim kitabı bir romanla eş zamanlı okumaları. Acele etmeden, sindire sindire, bütün duyguları hissederek okumak kitaptan alınan lezzeti artıracaktır. Keyifli okumalar.