İnsan unutabilir bazen her şeyi; geçmişinden başlayarak, çocukluğundan ilerleyerek, hayallerinden tüketerek, bugünlerinden ümidi keserek, geleceğinden soğuyarak. İnsan unutabilir bazen her şeyi; kendini unutmadan öncesinde varlığının değerini, can sızısını, can acısını, tükenişini ve en büyük hakikati. Bazen de unutmak için hatırlamak gerekir.
57 syf.
10/10 puan verdi
"Kendimi bildim bileli zihinsel varlığımı ortaya koyabilmek için öylesine derin acılar çektim ki, bunun dışındaki hiçbir şey umrumda olmadı."
Sayfa 39Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Sen öteden beri babalık gururuyla, benim gerçek yaşamımı bilmediğinden, çelimsizliğimden çıkarımlar yaparak beni oldukça çalışkan birisi sayarsın."
Sayfa 39Kitabı okudu
"Yazdıklarımın konusu sendin, öyle ya, senin gögsüne yaslanıp yakınamayacaklarımdan yakınıyordum orada yalnızca..."
Sayfa 38Kitabı okudu
"Mesele, çocuklarına vereceğin herhangu bir ders değil, örnek bir yaşamdı."
Sayfa 37Kitabı okudu
"Her yerde yalnızca ulaşılamayan mükemmel insanlar gördüğüm için ben küçük çocuğun gözünde hiçbir yerde onay bulmayan güvenliksiz, benim içimde kendime doğrultulmuş bir güvensizliğe ve bütün herkese karşı sürekli duyduğum korkuya dönüştü. Yani kendimi o noktada senden genellikle kurtaramadım tabii. Bu konuda yanılıyor olman, insanlarla ilişkim hakkında aslında hiçbir şey öğrenememenden kaynaklanıyordu herhalde, böylece kaçırdığım aile yaşamını başka yerde telafi etmek zorunda kalacağımı kuşku ve kıskançlık içinde (beni sevdiğini inkâr ediyor muyum?) Varsaydın, çünkü dışarıda da aynı şekilde yaşamam sana göre olanaksızdı. Ayrıca bu konuda özellikle çocukluğumda kendi kararıma güvenmediğimden dolayı belli bir avuntum vardı; kendime şöyle diyordum: "abartıyorsun hani, gençlerin hep yaptıkları gibi ufak tefek şeyleri fazlasıyla büyük istisnalarmış gjbu duyumsuyorsun." Ancak daha sonra dünya hakkında bilgim arttıkça bu avuntuyu neredeyse yitirdim.
Sayfa 33Kitabı okudu
"Karşında özgüvenimi yitirmiş, yerine sonsuz bir suçluluk bilinci koymuştum. (Bu sınırsız anımsayıp bir gün birisi hakkında haklı olarak şunu yazmıştım: "utancının kendisinden çok yaşamasından korkuyor.") Başkalarıyla bir araya geldiğimde ansızın değişemiyordum, onların karısında bilakis daha derin bir suçluluk bilincine kapılıyordum."
Sayfa 32Kitabı okudu
"Eğer sevgi ve sadakat duygularıyla başka insanlar için daha çok şeyler yaptığıma, soğukluğum ve hainliğim yüzünden senin ve ailem için hiçbir şey yapmadığıma inanıyorsan büyük bir yanılgı içinde olursun. Onuncu kez yineliyorum: Muhtemelen zaten yabani ve korkak bir insan olacaktım, ancak gerçekte geldiğim yerle orası arasında hâlâ uzun ve karanlık bir yol var."
Sayfa 32Kitabı okudu
"Çaresizliğe düşmek değil, çaresizlik benim işim."
Sayfa 29Kitabı okudu
"Seninle ikimkz arasında esaslı bir savaş yoktu; benim işim kısa sürede bitmişti; geriye kalan kaçış, hayata küsme, üzüntü, içsel çatışmaydı. Oysa siz ikiniz sürekli savaş pozisyonundaydınız, daima canlıydınız, daima gücünüz kuvvetiniz yerindeydi. Bu hem muazzam hem de umutsuz bir manzaraydı."
Sayfa 28Kitabı okudu
"Cimrilik derin mutsuzluğun en sağlam belirtilerindendir."
Sayfa 27Kitabı okudu
"Annem bizim hepimize duyduğu sevgiden ve bu sevginin yarattığı mutluluktan dayanmak için güç almış olmasaydı, bütün bunlara katlanamazdı elbette."
Sayfa 27Kitabı okudu
"Anneme her zaman sığınabilirdim..."
Sayfa 26Kitabı okudu
"Ama sen bütün bunları istemiyordun zaten; nankörlük, aşırılık, başkaldırı, hainlik ve çılgınlık olarak niteliyordun. Yani bir yandan örneklerin, anlattıkların ve utandırmalarınla insanı buna özendiriyor, diğer taraftan aşırı sertlikle yasaklıyordun."
Sayfa 21Kitabı okudu