Bu nasıl adalettir ki Allah'ın yeryüzünde gezdiğim ve Allah'ın yarattıklarıyla yaşadığım bu yıllar boyunca ne paçam günaha bulaştı, ne kötülüğe el uzattım, nede dilime yakışık olmayan bir şeye açtım, hatta çirkinliğin ve kötülüğün hayal ettiğimi bile hatırlamıyorum;
Sadece uyanık halim değil, uyku dahi tertemiz ve rüyam güzellik, iyilik ve dindarlıktan başka bir şey görmedim ve görmüyorum...
İyide Allah bunu görmüyor mu?
Allah bilmiyor mu, kötü bir toplumda adam kalmak,insan kalmak kötülüğe bulaşmamak, dosdoğru olmak ne kadar güçtür, dimdik durmak ve sağlam basmak nasıl da zordur?
Görüyor ki kalmışım; sağlam durduğumu biliyor, öyleyse neden ceza veriyor, gazabının cehenneminde yanıyorum, neden içine atıldığım bu ateşi benim için soğutmuyor, çiçek bahçesine çevirmiyor; ben bu zamanın İbrahim'i değil miyim?
Nemrut' la ve kavmiyle savaşmış mıyım, ona vefalı kalmamış mıyım?
Benim işim zor, kimse bilmiyor; hiç kimse ne olduğunu ve neden olduğunu bilmiyor; kötülük nedeniyle feryat eden, kötülerden acı çeken,eziyete uğrayan...
Çirkinliği, sıradanlaştıran ve kötülük yapanın işi zor değildir; çektiği acı iyilikten, eziyeti şefkat olan, temizlikle, dostlukla ve fedakarlıkla olan benim işim zor. Taziye muhabbet ve vefaya boğulmuşum ama eziyet görüyorum! Eziyet veriyorum, ne yapayım? Dermanı olmayan derde sitem ediyorum...
Ali Şeriati/ Yanlızlık Sözleri.