Ve sanki bütün şiirler gözlerini
Bütün şarkılar saçlarını söylemedi
Ben seni sevdiğim zaman bu şehirde
Yağmurlar yağardı
Beni seni sevdiğim zaman bu şehirde
Ayrılık kurşun gibi ağırdı
Beni affet
-
Aşk, Nâzım'ın cigarasından derin bir nefes alıp mahpushane avlusunda Piraye'ye yazdığı "senin adını kol saatimin kayışına tırnağımla kazıdım" mektubudur.
Kitabı aldığı ünü anımsadı İbrahim Sadri'nin ...ve Aşk adlı kitabını alıp sandalye çekti. Ali'nin aldığı kitap az önce elinden geçmişti ama bakmamıştı. Birkaç sayfayı gelişigüzel çevirdi, bir mısra okudu.
Aşk zayıftan yana olmaktır.
Aşk, zayıf olmaktır...
Ve umut sonsuzdur...
Ve aşk sonsuzdur...
Aşk umudun sevda yüzüdür...
Aşk, hiç unutmamaktır...
Aşk inatla unutmamaktır, isyanla unutmamaktır, dire-
nişle unutmamaktır.
Unutmanın soylu kavgasıdır aşk.
Yüreği sıcacık olurken çevirdikçe okudu, karıştırarak kita-
bi kapatıp ters bir şekilde masaya bıraktı.
......
Gözlerini açıp kitaba bakındı. Görmeyi beklediği bir şey
olduğundan değildi bu bakış, önünde o vardı. Kitabın arka kapağında tükenmez kalemle yazılmış yazı çekti dikkatini. Eline alıp bakışlarını kıstı. Kapaktaki cümle, AŞK OLMASA ŞİİR,
AŞK OLMASA ÖYKÜ, AŞK OLMASA MASAL, AŞK OLMASA
ROMAN NE İŞE YARAR Kİ? şeklindeydi.
Yazara ait cümlenin altında el yazısıyla yazan yazıya geçti.
SEN OLMASAN NEFES, SEN OLMASAN GÜNEŞ,SEN OLMASAN DENİZ, SEN OLMASAN AKASYA SOKAĞI, SEN OLMASAN ALİ NE İŞE YARAR Kİ?
"Ali ..." diye mırıldandı sesinden aşkın en güzel tonu akıyordu. Yumuşacık sevgi dolu.
