Eski İranlı bir Âlim, öğrencilerine ders verirken demiş ki;"Ben nezaket'i ağaçtan öğrendim;ona tekme attım ama o tepemden çiçek yağdırdı. O utanç bana ibretlik dersi oldu."
Ne varlığa sevinirim
Ne yokluğa yerinirim
Aşkın ile avunurum
Bana seni gerek seni
Nice sözler söylenmiştir şiirlerde, niceleri pek tesir etmiştir gönüllerde. Lakin hangi biri asırların hazin yıkıcılığına dayanabilmiş, hangi kitap zamanın can yakıcı unutulmuşluğunda kendini bu kaderden kurtarabilmiştir…
İşte biçare derviş Yunus çıkmıştır o vakit
Paranın yeryüzündeki tüm kötülüklerin başı olduğunu biliriz. Gene de bize verilen paraları el etek öpüp alıveririz. Ah, nasıl da can atarız cehennemlik olmaya!
TÜRK; ÖĞÜN, ÇALIŞ, DÜŞÜN VE DEVRİM YAPMAK İÇİN GÜVEN KENDİNE
Ey zalimler bugüne kadar algı değiştirmeyi kendini satanları satın alarak başardınız.
Her hilenin bir sonu olacağını neden hiç düşünüp akletmediniz?
Akletmiş olsaydınız tarihin en büyük ulusunu karşınıza almayı göze alır mıydınız?
Sizi kullanan şeytanlar madde gücü ile sizi
Belki de Yunus gibi alıp başını gitmek ve Ninova’yı terketmek lazım gele…
Halihazırda İbretlik bir balina hadisesi yaşar ve pişman olup kendimize geliriz…
İbretlik olaylara şaşıran ârif değildir. Bir kimse ibretlik olaylardan ve kerametlerden hayrete düşerse bil ki, o adam Allah Teâlâ hazretlerinden uzaktır ve bir kimse ibretlik olay ve keramet görmek için ibadet ederse o kimse Allah'ı bilmeyen cahillerdendir.