"İnsan zamanı öldüremez ama tarih kendisini ölümsüz zanneden kibir şampiyonlarını gözünü kırpmadan öldüren zaman pehlivanının ibretlik hikâyeleriyle doludur."
Farabi'den ibretlik bir tespit;
“Kendi menfaati uğruna her şeyi yok sayan insanların eninde sonunda varacağı yer hüsrandır.” 
Farabi
Farabi'den ibretlik bir tespit;
“Kendi menfaati uğruna her şeyi yok sayan insanların eninde sonunda varacağı yer hüsrandır.”
Paylaştım yine paylaşırım,beter olsun re*si ve onun gibiler.Umarım aynı rejimi düşünenler için ibretlik bir olay olur,hepsi cehennemin dibini boyalar.Ahmak yöneticiler.
Yaptıkların yanına kalır mı sandın.
Eski zamanlarda İranlı bir bilge ders verirken:
“Ben nezaketi ağaçtan öğrendim; ona tekme attım ama o tepemden çiçekler yağdırdı. O utanç bana ibretlik bir ders oldu.” der.
Çenesiyle beni uyandıran kuş sehpaya dönüştü, ibretlik son gerçekten.
Hak geldi ve Batılı zail etmek bize kaldı ÜMMET..
Birkaç gün önce çok ilginç bir haberle dehşete düştüm..
Belki sizde takip etmişsinizdir; İstanbul'da bir sitede çalışan görevli temizlik işçisi ve bahçıvan çocuklara saldıran 2 başıboş sokak köpeğini siteden dışarıya çıkarmış ve site sakinlerinden birinin şikayeti üzerine bahçıvan ve temizlik görevlisine tam 14.000 lira para cezası
-MUTLAKA OKUYUN- Nihan Kaya’dan İbretlik Öykü-
- DUVAR-
“Hepimizi bir örnek giydirmişlerdi. Sonra o boş alanda topladılar. Daha önce hiç bu kadar insanı bir arada görmemiştim. Ne olacağını bilmiyor ve korkuyordum. Düdük sesine benzer, ürkütücü bir ses duyuldu. Elinde sopaya benzeyen bir şey taşıyan kumandan "Sıraya geçin!" diye bağırıyor, hizamızın yeterince düzgün olduğundan emin
Tolstoy’un "İnsan Ne İle Yaşar" adlı kitabında, çiftçi Pahom’un hazin ve ibretlik öyküsü yer alır.
Sıradan kendi halinde bir çiftçi olan Pahom, daha zengin bir hayatın hayalini kurmaktadır. Uzak bir yerlerde, cömert bir reisin karşılıksız toprak verdiğini duyunca, daha çok toprak elde etmek için reise gidip talebini iletir.
Gerçekten de Reis herkese istediği kadar toprak veren cömert biridir. Pahom’a “Sabah güneşin doğuşundan batışına kadar katettiğin bütün yerler senin fakat güneş batmadan yeniden başladığın yere dönmen lazım.” der. “Yoksa bütün hakkını kaybedersin.”
Pahom güneşin doğuşuyla beraber başlar yürümeye. Tarlalar, bağlar, bahçeler geçer. Tam geri dönecekken gördüğü sulak bir araziyi es geçemez. Şu bağ, bu bahçe derken bakar ki güneşin batmasına az kalmış. Koşar, koşar, ama kesilir takâti.
Halsiz adımlarla yürümeye devam ederken, Pahom’un burnundan kanlar damlamaya başlar. Tam başladığı noktaya yaklaşmışken, bir an yığılır yere ve bir daha kalkamaz…
Reis olanları izlemektedir. Çok kereler şahit olduğu olay yeniden vuku bulmuştur. Adamlarına bir mezar kazdırır.
Pahom’u bu mezara gömerler. Reis Pahom’un mezarının başında durur şöyle der: “Bir insana işte bu kadar toprak yeter!”
Mütemadiyen biriktirmek istiyoruz. Yiyemeyeceğimiz kadar erzak, giyemeyeceğimiz kadar kıyafet, kullanamayacağımız kadar eşya, oturamayacağımız kadar ev…
Gözlerimiz midelerimizden,
arzularımız ihtiyaçlarımızdan daha büyük !
İnsan ne 
İnsan Ne ile Yaşar