“Babam yine kapıyı ayağıyla çalıyor
gelirken elleri dolu gelmiş anlaşılan
gelirken yanında ekmek, süt
gelirken yanında proletarya
gelirken yanında berlin stalinallee
yapı işçileri, csepel çelik işçileri
gelirken yanında tatabanya madencileri
babam, elleri naylon poşetler yüzünden
kesilen
dili damağı hep kuru
akşam menülerinde hiç kere
Zaman izimizi,İkimizi sildi...
Okumak istiyorsan önce şarkıyı aç: Kahraman Deniz-Sondurağım
Yazsam sayfalarca
Dökülsem sokak sokak
Ağlasam hıçkıra hıçkıra
Perişan perişan
Olsam harabe viran
Dağıtsam yıksam
“ - Sormayacak mısın?
- Anlatacak olan insan, soruyu beklemez… Dert dediğin YETENEK gibidir, öyle kalmaz içerde, bi zaman, bi yerde, bi şekil taşar insanın içinden. “
BEN BU CİHANA SIĞMAZAM (2022) - 4. Bölüm
Bakara, 10) “Kalplerinde bir hastalık vardır.” Çünkü “ مَا يَشْعُرُونَ ” dediğinde, onların hiç algısı yok, hiç farkındalığı yok, hiç hissi yok. Bunların hepsi şuurun anlamı, bir şeyi hissetmek, bir şeyi algılamak... Ve aslında bizim “ مشاعر ”imiz ve bizim “ شعور ”umuz korku, utanma, suçluluk gibi şeyleri içerir. Bunların hepsi “ مشاعر ”dir. Bu
Kapalı kapı yoktur, yanlış anahtar vardır.
Yoo hiç de öyle değil anahtarı çevirip,içerde bırakıyorum ben, doğru anahtarla aç bakalım açabilir misin.
BABAMIN ODASI...
-Ne işimiz var anne bu mahallede? Neden cevap vermiyorsun?Neden bu binada durdun?
-Hiçbir şey sorma,sadece gel.
(Anne kız bir binadan içeri girerler ve bir dairenin önünde dururlar, anne anahtarla dairenin kapısını açar ve içeri girerler)
-Anne bu evde kimin, neden anahtarı var sende?
-Satın aldım, bize ait artık bu ev.
-Seni anlamıyorum anne.