itiraf
Herkes birikmiş bizi seyrediyor. Dağılın! Kukla oynatmıyoruz burada. Acı çekiyoruz. Tutunamayanlar’dan
Bu anlatacağımın Selim Işık’la ilgisi yok.
Bu Selim’le aynı koğuştaydık, cezaevinde. Üst katımda yatar, geceleri homurdar, horuldardı. Ben topal olduğum için alt katı vermişlerdi bana. Selim’in horultusundan uyku
Iyi ki doğdun melegim.
Miniğim,
Her şey tamdı senle,
Ve sen gittin,
Her şey yarım,
Ben ise hiçim,
Sensiz yanıyor içim,
Kalp sızım,
Etraf kalabalık ben yanlızım,
Ne olmuş olabilir?
Selam, sesi güzel adamım. Selam, ruhuna eşlik ettiğim. Nasılda mahcup bakıyorsun öylee. Üzülme kalbini sevdiğim, üzülme dağ bildiğim. Sen değilsin suçu olan. Sen değilsin üzen. Benim. Benim duygularım seni yücelten. Gözlerini kaçırıyorsun yine, hüzün kaplıyor dört bir yanını. Elimden tutup, çiçeklerle kapladığın koltuğa oturtuyosun beni. Hatalı
Atsız Bey nasıl öldü? Atsız'ın son 3 saati
1975 Yılı, On Aralık Çarşamba sabahı saat sekiz. Ankara'da, Refet KÖRÜKLÜ Beğ'in Küçükesat'taki evinin önündeyim. Birlikte otomobille İstanbul'a gideceğiz, bekliyorum. Ayrıca Adalet Hanım ve Faruk Çil Beğ de gidecekler. Arabanın aynasındaki arızalı vidayı tornavidayla sıkıştırmağa uğraşıyorum. Ayna birden fırlayarak düştü, kırıldı. Kırılan aynanın
Hüseyin Muhammed
Ey gül cemalim;
- Bir oda köşesin de yapayalnız enkazlar içindeyim,
- Kalbim kırık ve yaralı bir şair misali mısralar da dertliyim,
- Cümleler dökülüyor dilimden,bilinçsiz,derdest düşüncelerim,
- Bir özlem var içim de,kanayan bir kalpten çıkan bu sözlerim,
- Dikiş tutmuyor yaralarım,kâr etmiyor ne pansuman ne ilaç ne de merhem,
- Yazım kış oldu,ışığım söndü,kapkaranlık oldu gündüzüm gecem ey gül cemalim..
Hüseyin Muhammed
Hayat aslında öyle acaip bir şey ki... Gözümüzün önünde ne eğitici sahneler oynanıyor da farkında bile değiliz.
Bugün tam öğle vakti bir simitçiyle burun buruna geldim. Şu eski zaman simitçilerinden, hani başının üstünde tablayla taşıyanlardan.
Koca tabla dolu, dörtte biri filan satılmış simitlerin. Az daha çarpışacaktık, o simitçikler yollara
Seviyorum ama sevilmiyorum
insana en çok sevdiği şeyler kıyar... çok sevdiği parfümü bir anda biter en olmayacak yerde zamanda.. en sevdiği kazak yırtılır en kotu yerinden... telefonun bozulur en kötü zamanda.. garsona bahşiş vereceksindir cebinde boşluk olur paran biter en fors yapacağın zamanda.. insan da hep sevdiğine kıyar hiç istemese de.. çünkü sevdiğine sinirlenir
Hangi yorgunluğumu dile vursam
Elimde kalem dilimde acı cümlelerim
Gizli saklı hayallerim değil
Ağlayışlarım var...
Yine mi olmuş gece
İçim dökülüyor hece hece
Ekliyorum...
Sabahlar uzak bu uyku tuzak bana
Çok sabah geçti ama,sabrım yok yarınlara..!