Çok şey yitirdim ama en çok da kendimi
Hayallerim vardı benim
Yapamadığım her şeyi sevdiğim insanla yapmak gibi
Eksik hissettiğim her anda elini tutup ona sığınmak gibi
Sevdiğim şehrin huzurlu sokaklarını onunla adımlamak gibi
Umutlarım vardı benim
Kötü düşünmek, hissetmek nedir bilmezdim
Gözyaşlarım hep içimdeki yangınları söndürebilmek için akardı
Gülüşlerim vardı benim
Zamanla hepsi soldu
Engel olamadım, karardı gökyüzü
Yaşamak ise kalbime eziyet etmeye başladı
Aldığım soluklar ruhuma saplanan bir hançer misali
Ben sevgiyi, huzuru, mutluluğu, hayallerimi, şehrimi özledim
Ben anıların enkazında geleceğin kaygısında boğulmaktan çok sıkıldım
Ben, beni ben yapan her şeyi özledim