Olur mu diye sormuyorum artık. Senden vazgeçtim...Seni görmeden, sesini duymadan, iyi misin bilmeden sevmeye alışmam lazım. İçimdeki sevgiyi kalbimi kanatmadan yaşamayı öğrenmem lazım. Yokluk sevilir mi hiç? Seni yokken sevmem lazım...
Senin önüne parlak bir ayna gibi durduğumda, içime baktın ve kendi yansımanı gördün. Sonra dedin ki, “Seni seviyorum” oysa sevdiğin içimdeki kendindir.”
•Halil Cibran•
Bir Hayalin Ardında kitabının yorumu ile geldim
𓍯128 sayfalık kısa ama derin bir iz bırakan bir kitap ile şubat okumalarına devam. Konusu aşk ama sonu hüzünlü bir aşk hikayesi. Uzun zamandır bu türü okumamıştım. Şubat ayına yakışır özel bir okuma oldu. Hayatın gereği hüzün ve acıdan nasibini almış bir
“Kalbimdeki mezarlığa içiyorum bu gece düzenli olarak gidip temiz tuttuğum mezarlarıma, suluyorum sürekli belki ruhlarının bir parçasının sonunda iyi bir şeye karışma ihtimali olur da bir çiçeğe dönüşebilirler diye. Üstelik bunu bile hak edemedikleri gerçeğiyle. Başımı yastığa koyduğumda ne zaman sizin için üzülmeyi bırakabilirim bilmiyorum. Belki söylendiği gibi teşekkür etmeliyim yaptıklarınıza bugün beni ben yapmış sayılırmışsınız ya hani. İçim dışıma geliyor da işte bu hiç içimden gelmiyor. Gülerken bile buğulanan gözlerim için mi teşekkür etmeliyim yoksa yıllarca sizin yüzünüzden kendimi sorgulamadan henüz kendime suçumu ispatlamadan ipi boynuma geçirişim için mi, içimdeki bunca sevgiyi yok yere ona buna savuruşumun tek suçlusu sizken sizin yerinize kendime kızdığım için mi teşekkür etmeliyim ben size? Bence su bile çok da… dua edin ben böyle bir insanım. Çıktığım yeri unutan değil çıktığı yeri utandıran. İşte şimdi üstü kalabilir. Zenginliği gönlünde olanın etrafında sinek olmaz tam olarak bu yüzden yalnızken mükemmelim.”
~ ben’den ~ 26.09.2023 ~ 23:23 ~
"Sen daha gerçek sevgiyi tatmadın dedi, gözlerinin içi gülerken. O kadar huzur doldum ki gözlerine bakarken. Ben bu içimdeki sevgiyi sırf senin için saklarım dedim kendi kendime. Sevgi layık olanda kalmalıydı, sevgiyi bir çocuk gibi hak edende büyütmeliydim."