Hayallerimin Arka Bahçesi en sevdiğim türler olan distopya-fantastik-bilim kurgu kitaplarımda yine bir tekrara düşme durumu yaşayıp,ara verdiğim bir zamanda kitap bloglarında dolanırken karşıma çıkmış bir kitap... Çok iyi yorumları görünce de dayanamayıp almıştım. İyi ki de almışım dedirtti bana... Kitaplığımda da baş köşede yerini aldı.
Alix
Bu seri kitaplar beni benden alıyor, içime işliyor. Gizli Anların Yolcusu, Bora'nın kitabı, şimdi de bu. Kalbinize dokunmaması mümkün değil.Kitapları okurken bulmaca çözer gibi hissediyorsunuz. Alın ve sürüklenin oradan oraya...
Anlatılacak değil, okuyup hissedilecek bir kitap aslında Gençlik Hatırası. Hatıralar Serisi'nin bu ilk kitabı 90'lı yıllardan başlıyor. Genç, asi, motosikletli bir kara melek olarak çıkıyor Ateş Ateşdağlı karşımıza. Adamın her hali mükemmel vesselam. Bir de Gülperimiz var tabii, Ateş'in deyişiyle Peri Kızımız. Kitap Peri'nin ağzından olduğu için bütün duygularını net bir şekilde öğreniyoruz ve bu daha çok işliyor insanın içine. Ece Altınkaya'nın kesinlikle gözyaşı kokan bir kalemi var. Kitabı baştan sona ağlama isteğiyle okudum. O kadar güzel ve içten cümlelerle buluşuyorsunuz ki kitabın ruhunuza akmaması için hiçbir neden yok. 90'ların şarkıları ve çok güzel şiirler de eşlik ediyor bu güzel kaleme ve kitap daha da müthiş bir hal alıyor. Zaten o son on beş sayfa da beni benden aldı. On beş sayfayı okumak bir saat sürer mi hiç? Kelimeler boğazıma dizildi, okuyamadım resmen. Kitap okurken ağlamak benim için çok çok zor bir şey değil kabul ediyorum ama hiç bu kadar içime oturan bir kitap olmamıştı herhalde. Kitap bittiğinde "Bir daha dram okumayacağım ben!" diye isyanlar ediyordum gecenin bir yarısı. Ama benim için her daim çok özel bir kitap olarak kalacak Gençlik Hatırası! Ayrıca Peri'nin ağzından okumak güzel olsa da Ateş'i o kadar çok sevip merak ediyorsunuz ki Ateş'in ağzından da okumak için neler vermezdim yani. Son olarak Ece Altınkaya size Peri Kızı ve Ateş Böceği hikayesini öyle güzel anlatıyor ki bayılıyorsunuz.
Ben muazzam bir kitap okudum. Sürekli karşıma çıkan bu kitabı sonunda elime aldım ve sözcüklerin arasında kayboldum. İçerisinde dine dair, aşka dair, dostluğa dair, ölüme dair pek çok şey var.bunlar kelimelerle öyle bir harmanlanmış ki okumuyorsunuz adeta içinize işliyor. Ruhunuzun yenilendigini hissediyorsunuz. Şiir tadında huzura eriyorsunuz. Kitabı bir çırpıda değil tane tane iyice pekistirerek, içime sindirerek, daha iyi ozumseyerek okumaya çalıştım. Hayatıma yön olacak cümlelerin altını cizdim. Bana çok şey kattığını söyleyebilirim. Hayatı sorguladigim, mutsuz ve ümitsiz olduğum zamanlarda tekrar elime alıp okuyacagima eminim. Tam bir başucu kitabı. Sizde okumadiysaniz bir an önce başlayın derim.
Bugün benim adım Ordinov, ben bugün kilisede gördüğüm Katerina'ya aşık oldum.. Onun gezdiği yollarda geziyor havaya sinen kokusunu içime çekiyorum. Arasıra gökyüzüne bakıyorum. Katerina'nın derin mavi gözleri orada duruyor. Kocası var Katerinanın oda fark etmiş ki ters ters bakıyor. Bir gün çok hasta oldum Katerina'nın kollarındayım. Beni sarıp sarmalayıp iyileştirdi. Oda beni seviyor mu ne. Neyse daha fazla spoiler vermeyeyim. Zaten Dostoyevski okurlarına yazdıklarını içten içe, ilmek ilmek işliyor.
Eleştireceğim tek konu ise Dostoyevski ile değil bizimle ilgili. Konu Dostoyevski Tolstoy vs olunca kilise, din, ayin, mum yakma gibi dini ögeler gayet normal karşılanır. Konu bizim kendi yazarlarımız olunca cami, namaz, oruç, gibi dini öğeler yadırganır. Yobaz, dinci yazar diye yaftalanır. Müslümanlıkta hoşgörü var ama müslümanlarda hoşgörü yok.
Emir ve Hasan, Kabil'in Sultanları..
Kitabın etkisinden sanırım uzun süre çıkamayacağım .. içinize öylesine işliyor ki hiç bitmesin istedim, anlatımı harika asla sıkılmıyorsunuz. İlk başlarda Emir'den nefret edip Hasan için çok üzüldüm,ağladım.. Kitabın ortalarında Emir'in yaşantısını ele alındığı için Hasan'ı çok merak ettim sırf onun için bile kitabı saatlerce okuyabilirsiniz acaba Hasan'dan bahsedecek mi diye.. Yazar Hasan'a az yer vermiş kitabında ama etkisi çok büyük ve 'Senin için bin tane olsa yakalarım' cümlesini kitabın sonunda tekrar duymam içime tuhaf bir acı verdi sanki.. Kitabı bitirdikten ve tabii biraz ağladıktan sonra :) filmini açtım ve tam bir hayal kırıklığı çok kötü diyemem ama çok sahne atlanmış hoşuma gitmedi.. Kesinlikle kitabı okumayan arkadaşlar filminden başlamasın çünkü kitaptaki duyguyu alamadım kitap sizi çok etkiliyor ama sanki filmde o etkiyi çekip almışlar gibi.. Kısacası kitap müthişti..
