Bozkırın ortasında göğü gözlemektir seni sevmek,
Yeni doğmuş bir bebeğin umut çığlıkları,
Kardan beyaz , beyazdan masum..
Yokluğunda ölüm çekmek gibi seni sevmek,
Bir çift gözün ışığında aydınlanmak
Hasret sancılarıyla kıvranırken,
Felaketin ortasında yüzünü gözlemek;
Arşa yükselmek, hirâdan korkuyla inmek gibi seni sevmek!
Bütün rastlantıları reddetmektir seni sevmek
Gerçekleşmeyecek konuşmaları içten içe zikretmek..
Bir yudum sudan çare dilenmek, seni sevmek
İçimi açmıyor ne gökyüzü ne bulut
Seni sevmek böyle müthiş , böyle illet!
Kalbinden kuru kalabalıktayım
Kasvetli yağmurlarda boğuluyorum
Fırtınadayım.
Kalbinden soğuk bir gardayım
veda telaşında,
Sözlerindeki çığın altında, kardayım..
Düşmüşüm yapraklarla ,
Sonbahardayım
Yedi dakikada batmış ufkum,
karanlıktayım.
Uğrunda bin yıldızı yaktığım dolunaydayım
Ancak Adını anmamla geçer yorgunluğum
Ve yalnız seni bilmemle biter
Bütün ağrılar
Geç olur gelsen imsakta bile
Sayamıyorum
kavuşmaya kaç vakit var.
Okur Takip Önerileri
n tekrar paylaştı.
Ve kitabın sonu şöyle bitiyordu;
O ilk gördüğü, tanıdığı, güvendiği
sevdiği insan değildi artık!
Seven yanılmış,
Sevilen yabancılaşmıştı.
