“Bu Dünyada Ahde Vefa Kalmamış!” Dedirtmem
Hz. Ömer Ömer Radiyallahü Anh’ın hilafeti döneminde, gerçekleşen gerçek ve muhteşem bir hikâye…
Hz. Ömer Radiyallahü Anh, Ashab-ı Kiram ile beraber bir mecliste oturuyorlarken, karşıdan üç kişinin gelmekte olduğunu gördüler. Bu gelen kimseler, bir delikanlıyı yakalayıp ellerinden sıkıca tutmuşlar ve belli ki halifenin huzuruna çıkarmak üzere
Dünyanın bir numaralı kadın seri katili, Wuomos. Hayat kadını. 1-2 yıl içinde yedi insanı cinsel ilişki sonrası öldürüyor. Çoğu psikiyatriste göre, yaşadığı şiddet nedeniyle vahşileşen bir kurban o. Yaşattığı her dehşet verici olay, yetiştirilme şeklinin berbatlığı nedeniyle gelişen kişilik bozukluğunun sonucu. Anne ile baba ayrı. Baba, çocuk tacizinden cezaevinde yatan bir sapık. Bu korku ve dehşet filmi, anne evi terk edince bakımı büyükanne ve büyükbabaya kalan altı aylık bir bebekken başlıyor. Wuomos on üç yaşında tecavüze uğruyor ve bir bebek dünyaya getiriyor. Sonra para için fahişeliğe başlıyor. Ayık gezmeyen ve uyuşturucudan da ken dini bir türlü kurtaramayan bu kadın aslında lezbiyen. Yıllarva birlikte yaşadığı, dişilik timsali güzel sevgilisi, idamla yargılandığı davalarda onun aleyhine ifade veriyor. Cinayetler sonrası idam edileceği söylendiğinde, “Umarım size de tecavüz ederler. Bok çuvalları!” diye bağırıyor ve karara karşı olmadığını söylüyor. “Yaptığım her şeyin altında korkunç bir öfke yatıyor. İdam edilmem gerek. Çünkü hapisten çıkacak olursam yine cinayet işlerim,” diyerek derin kişilik bozukluğunu gözler önüne seriyor.
Ben bekliyorken kimse gelmiyordu,
birileri geldiğinde ben yoktum.
kaldırımlar tüm gün , sadece birbirleriyle kolkola yürüdüler.
üzerlerinde ne ben ...ne kimse yoktu,
öyle ıssızlıkla geçti gün aralarım,
sonunda gece oldu
gözlerimi yumdum ,kirpiklerimin ucuna kızıl kandiller astım,
gözlerimi açtığım da geceye nar gibi saçıldılar,
benim için; gece
Biraz Uzun Oldu Ama; +1
Burada, bir başka dile ve kültüre neden saldırılır; o dili, kültürü ve insanını, kendi dilimiz ve kültürümüzün, doğrudan kendimizin bir zenginliği, tamamlayanı, yücelteni olarak görmeyiz de şiddetli bir öfkeyle yok etmeye çalışırız? Bu nasıl bir yönetim anlayışı, nasıl bir insan psikolojisidir ki, sahip olmadığı ne varsa, ya da yok ettiği ne
“Çağdaş ABD’de herkes, suçluları darağacında idam etmenin uygarlık dışı bir iş olduğuna inanıyordu. Fakat bu kişileri iğneyle idam etmek -yani o kadar göze batmayan bir yöntemle öldürmek- pek çok eyalette yasal bir uygulamaydı. Mahkumları dövmek modern Amerikalılar için “tiksinme eşiği”nin aşılması anlamına geliyordu. Ama mahkumları gözden uzak, birbirinden ayrı “tecrit birimleri”ne kapatmak öyle değildi. Hücre cezasının birçok insan için kabul edilebilir bir şey olmasının nedeni, bu uygulamanın Dickens’ın 1842’de “bunların bıraktığı feci izler ve hatıralar kolay kolay gözle görülmüyor” diye tarif ettiği şeydi. Garland da “Rutin şiddet ve eziyete ancak ihtiyatlı, üstü örtülü bir şekilde veya bir şekilde gözden uzakta icra edilmesi kaydıyla müsamaha gösterilebilir.” diye yazıyordu. Önemli olan şiddetin seviyesi değil, görünürlüğü ve biçimiydi.”
Sayfa 93Kitabı okudu
Serveto'nun yakılması bütün çağdaşlarınca ahlaki açıdan Reform Hareketi'nin bir yol ayrımı olarak algılanır. Aslında o şiddet dolu yüzyılda bir insanın idam edilmesi çok dikkat çekici bir anlam taşımaz; İspanya kıyılarından yukarıya, Kuzey Denizi'ne, Britanya adalarına kadar, İsa'nın onuruna sayısız sapkın yakılmaktadır.
Sayfa 134 - Can YayınlarıKitabı okudu
