1.”Eğer” türü sevgi: Bu en çok rastlanan, karşılık beklenen ve şartlı olan sevgidir.Burada sevgi karşılığı bireysel kazanım vardır. Sen çalışkan çocuk olur, iyi notlar alırsan annen ve baban seni çok sever gibi. Eğer türü sevgi üzerine kurulan evlilikler çabuk yıkılır. Bunlar zamanla çıkar ilişkisi ve bencilliğe dönüşür.
2.”Çünkü”türü sevgi: Kişi sahip olduğu bir şey ya da bir şey için sevilir. Seni seviyorum Çünkü çevremdeki en güzel kadın/erkek sensin. Bu tür sevgide endişe vardır, evli bir kadının, kocasının genç ve güzel sekreterini içerlemesi gibi. Sevginin bu türünde, güven duygusu yetersizdir.
3.”Rağmen”türü sevgi: Burada insan bir şey olduğu için değil(güzel olduğu), bir şey olmasına rağmen sevilir(çocuğun ders notlarının düşük olmasına rağmen sevilmesi). En güzel ve ideal sevgi budur. Burada karşı taraftan bir beklenti yoktur. Evlilik andında geçen “iyi günde, kötü günde” sözlerinin ifadesi burada yatmaktadır.