96 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Kemal amcam arabayı sürerken, radyodaki şarkılara eşlik ediyor ve benimle sevecen muhabbetler ediyordu. Beni evinden uğurlamıyor, sanki kısa misafirliğimin sonunda akşam evime bırakıyordu. Bu gece kendi evimin kapısını ilk defa tek başıma açıyor, ilk defa bana ait olan bir mekânın kapısında sadece benim olan bir alanda elimde valizlerimle bekliyordum. İçeriye dışarıdan dolan ay ışığı, aralıklı kalan pencereden süzülen rüzgârın hareketlendirdiği perde ve yalnızlığım yeni evimin salonunda beni bekliyordu. Kırdıklarım, kırıldıklarım, aldanışlarım hepsi ama hepsi seneler sonra karşılaştığım ve sebepsiz ayrıldığım eski bir sevgili gibi hesaplaşmak için beynimin içinde, “Merhaba” dememi bekliyordu. Bana ait, sadece benim yalnızlığımla dolu olan bu ev ise bu hesaplaşmanın gerçekleşmesi için en uygun buluşma alanıydı. Kapıyı ne kadar sessiz kapattığımı, eşyalarımı kimseyi rahatsız etmemek için yumuşakça yere bıraktığımı fark ettim. O kadar çok başkaları için yaşamıştım ki adımlarımın sesini bile kontrol etmeye çalıştığım için kendime kızdım. Bu alışkanlıkları aşmam gerekiyordu…
Sayfa 46 - Cem yeni hayatına başlarken