Farklı görünsek de- ikimiz de bu insan dünyasının işleme şeklinden koptuğumuz ve ikimizin de kafası karışık olduğu için- aynıydık.
Sayfa 37 - İthaki
Fakat bu, benim kalbimin en derinliklerinde saklamaya çalıştığım şeylerin suretiydi. Önden bakıldığında gülüyor ve insanları güldürüyor olsa da aslında böylesine melankolik bir kalbi barındırıyordum.
Sayfa 34 - İthaki
İnsanlardan tam bir korku içinde yaşayanlar, her zamankinden daha korkutucu ve korkunç canavarları kendi gözleriyle açıkça görmek için psikolojik bir ihtiyaç geliştirirler ama ne yazık ki insanlık denen canavar tarafından fazlaca yaralanan bu sanatçılar o kadar dehşete kapılmışlar ki sonunda görülere inanırlar ve canavarlar, doğanın öğle güneşinin acımasız parıltısı altında gözlerinin önünde canlı bir şekilde beliriverir.
Sayfa 32 - İthaki
Okur Takip Önerileri
İnsan hayatı karşılıklı olarak kandırılıp hiçbir şeyin farkına varmadan birbirlerini incittiği ve bu tuhaflığın bariz bir şekilde ortada olduğu örneklerle dolu.
Sayfa 22 - İthaki
Ama neden insanlara dair inancı yitirmek sizi doğrudan dine giden yola yönlendirsin ki?
Sayfa 21 - İthaki
Tüm insanların günahkar olduğuna inanmaya ne zaman mı başladım?
Sayfa 21 - İthaki
Bana göre " saygı görmek", her şeyi bilen ve her şeye gücü yeten biri beni görene, yüzümü bir avuç toz hâline getirip beni ölümden beter bir utanca mahkum edene kadar herkesi mükemmele yakın bir hileyle kandırmak anlamına geliyordu.
Sayfa 19 - İthaki
İki şey arasında seçim yapacak gücüm bile yoktu.
Sayfa 17 - İthaki
Ne olursa fark etmez, nasıl olsa beni mutlu edecek bir şey yok düşüncesi hâsıl olurdu.
Sayfa 17 - İthaki
Ben bir hiçim, rüzgarım, gökyüzüyüm.
Sayfa 16 - İthaki
Onları güldürebilirsem, onların " hayatlarına" gerçekten uymamamı önemsemezler diye düşündüm.
Sayfa 16 - İthaki
İnsanlara karşı her zaman korku dolu bir ürperme hissettiğim ve insan gibi konuşma, insan gibi davranma yeteneğime hiçbir şekilde güvenmediğim için tüm korku ve endişelerimi toplayıp göğsümün derinliklerinde bir kutuya sakladım.Melankolimi ve öfkemi gizlemek için büyük bir çaba sarf ettim ve bunun yerine kendimi masum bir neşe havası geliştirmeye adadım.
Sayfa 16 - İthaki
Beklenmedik şekilde insanın korkunç suretini, öfkesini açığa vuruşunu görüp saçlarım diken diken olacak kadar korkuya kapılırdım. Bu özelliğin de insanların gerekli özelliklerinden biri olabileceğini düşünür ve genelde umutsuzluğa kapılırdım.
Sayfa 16 - İthaki
En küçük azarlama bana kulakları sağır eden bir gökgürültüsü gibi gelirdi ve beni o kadar büyük bir güçle yere sererdi ki çıldıracak gibi olurdum.Bu tür azarlamalar, karşılık vermek şöyle dursun, nesilden nesle ve sonsuz çağlar boyunca yankılanan derin bir " gerçeğin" beyanı gibiydi. Bu " gerçeği" ihtiva edecek gücüm olmadığı için o yaştayken bile insanlar arasında yaşayamayacağımdan şüphelenmeye başlamıştım. Ne başkalarıyla tartışabilir ne de kendimi savunabilirdim. Biri beni eleştirirse, ilk düşüncem karşımdakinin tamamen ve bütünüyle haklı olması gerektiğiydi, çok büyük bir hata yapmış olmalıydım, her şey bu kadar basitti işte. Bu tür saldırılara uysal bir sessizlik içinde katlanırdım ama içten içe ıstırap içinde katlanırdım ama içten iç ıstırap içinde kıvranır, dehşetten delirirdim neredeyse.
Sayfa 15 - İthaki
Görünürde her zaman gülümsüyor olsam da içeride çaresiz bir mücadeleyle debeleniyordum, bir ipte yürüyordum, ter içindeydim, onları eğlendirdikçe felaket ihtimali her an yaklaşıyordu.
Sayfa 15 - İthaki