Dışlananlar ( roman -sayfa 34)
Nikita bebek 9 aylık olmuştu ve bilge bir ruh olduğu için annesiyle diğerlerinin karakterlerini neyi niçin yaptıklarını anlıyor ya da biliyordu...İnsanları tanıma konusunda yüzyıllar öncesindenden gelen bir bilgiye birikime sahiptı...Mesela annesi zeka özürlüydü ama farklı bir hisle gelen özel bir zekaya sahipti....Annesi ona durmadan " kotu oyuncak" dese de aslında " senin sevgine ihtiyacım var kızım çok yalnızım..." diyordu...
haziran 
Hanife Çıta
Şimdi ihtiyacım olan tek şey..
Yürümek..
Kulaklığa ihtiyacım yok, kuşların sesi, rüzgarın hışırtısı, güneşin usuldan terki, kızıllığını bırakması ardında.
İhtiyacım olan tek bu..
Yürümek, dinlemek, kendimi sessize almak, susturmayı başarabilirsem!
Kiraz ağaçlarının ördüğü,
ardıldığı kızılcıkların, yaban eriklerinin.. Öylece bırakıp yürümek.. hepsini bırakarak.
Orda olduklarından, her yürüdüğünde emin olmak için, bir bir bakıp, selam vermek ve iyi ki diyebilmek..
Tarlalardan gelen, ekin kokusunu çekmek içine sonra..
İçlerinden gelen hışırtılara aldırmadan,
telaşlı bir kış hazırlığı belki!
Ya da sürünen, güneşten kaçanlar..
Bir koşu gün batımını yakalamalı,
Oturmalı hatta,
Gökyüzü neden her yerde bambaşka?
Neden özlenir?
Sanki gökyüzüdür en sevdiklerimizi uğurladığımız yer.
O yüzden eller açılır en sıkıntılı anlarda..
Güzel ve sonsuz sığınağa..
Sınav yaklaştıkça sinir sistemimi aynı oranda koruyamıyorum, evet korkuyorum çünkü hayatımın geri kalanını biraz olsun güzel yaşamak istiyorum.. olmasa da kendime eziyet etmemem gerekiyor.. bir tatile ihtiyacım var sanırım ama biraz daha sabretmem gerekiyor, her zaman söyledikleri gibi...
Meleğin fısıltısı
Verdiğin acı ile baş etmek için bile senin teselli etmene ihtiyacım var sanki. Bu büyük bir çaresizlik.