Şahsen hayattaki en büyük arzum bu dünyaya ait olduğumu tamamen unutmak.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Gözlerini yukarıya kaldırınca yüzünü gördü.
Dudakları bir şey söylemek istercesine kımıldamaya başladıysa da hiç sesi çıkmadı.
"Bu yaptığınız doğru bir şey mi?"
"Bence doğru."
"Kimdir bu (...) insan?
"Onu görmenin iyi geleceğine inandığım..."
Sayfa 46
Her insanın bir başkası için sonsuz bir muamma oluşu, üzerinde düşünülmesi gereken muazzam bir hakikattir.
Kaybettiğin ve olabileceğin şeyleri sana göstermesi onu sevmek için iyi bir neden olabilir!
Sayfa 109Kitabı okuyor
"Bunca kalabalığın içinde yalnız olmak! Her şey bu kadar siyah ve ciddiyken, en aptalca hayalin lafı bile titretmeye yetiyor beni."
Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem Aydınlık hem Karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu; hepimiz ya doğruca Cennete gidecektik ya da tam aksi istikamete -özetle; şu an içinde bulunduğumuz döneme öyle benzer bir dönemdi ki dönemin, sesi en çok çıkan otoriteleri bu günler hakkında -olumlu anlamda da, olumsuz anlamda da- ancak ve ancak "en" sözcüğü kullanılarak konuşulabileceğini iddia
ediyorlardı.
Sayfa 3Kitabı okuyor
En büyük arzum bu düzene ait olduğumu unutmak. Ne o bana iyi geliyor ne de ben ona.
Hem her şeyimiz vardı, hem hiçbir şeyimiz yoktu
“Ben genç yaşımda ölmüş gibiyim, yaşayan bir ölüyüm. Hayatım boyunca hep böyleydi…”