İnsan geleceğini kurmak için ilhamı beklememelidir, elindeki ve elde edebileceği imkanlara dayanarak iyi plan yapmalıdır.
Eskiden sesin titrese nefesim kesilirdi. Şimdi ölsen, en fazla eşitleniriz. Ben artık yapamam müzeyyen..
Vazgeçtim ben Müzeyyen. İnsana olan inancımdan vazgeçtim. Çünkü ben yerle bir olmaktan çok yoruldum..
Çok güzelsin Müzeyyen, Allah ruh güzelliği versin.
Gözleri, sadece gözleri, sıkılmalarının, ne istediğini bir türlü bilememenin ve belki de bu yüzden, karşısına çıkan yeni ve yabancı yaşamlara dokunmak isteyişinin, sürüklenişlerden kurtaracak ve sıfırdan başlama şansı verebilecek, bir çeşit tutunma çabası olduğunun farkındaydı. Belki de bu yüzden gözler, kendisi tarafından ve çocukluğa giden bir tarihte oluşmuş, artık "kendine rağmen'e dönüşmüş bir kabuklanmanın içine hapsolmuş, çıkış yollarını yitirmiş bir kimliğin yardım çağrısı gibi bakıyordu.
Bana her şey seni hatırlatıyor...
"Müzeyyen," dedim, " sende hicran yarasından derin yara mı var?Verdiği cevabı alıp, suda eritip, yemeklerden sonra bir kaşık:
"Ben böyleyim."
Ütopik Müzeyyen
"Ben ve sen aynı duygulardayız. Ama sen ve ben ayrı dünyalardayız. Aynı kelimeleri seviyoruz, aynı kahveyi içiyoruz, aynı hayalleri kuruyoruz. Aynı kitabı okuyup, farklı yerlerin altını çiziyoruz, Müzeyyen. Ama ayrı dünyalarda yaşıyoruz. Bunun ızdırabı ikimize de yeter..."
"Ah Müzeyyen! Sana da yazıklar olsun. Tek kötü ben miydim? "
"Güle güle Müzeyyen," dedim, "güle güle, te ben senin sülaleni..."