"nereye gidiyorsun çocuk," dedim içimden, "büyümeye mi?"
"mesela..." dedi, "başka bir kadına aşık olsun, ona kapılsın gitsin."
"ne bu?" dedim, "boğaz motoru mu, bir o kıyıya bir öbür kıyıya, kır dümeni dolaş dur. geç bunları."
zaten bu hayatta, her zaman bir şeyler eksikti. ya da bana öyle gelirdi.
Müzeyyen
“Aynadaki kadın benim zıttım,” demişti, “ben ne kadar ev haliysem o, o kadar sokak. Ben sokulgan isem, o başını alıp giden. Ben gündüzüm, o gece… Çapkın, güçlü, özgür.”
Sayfa 36
-bitse ne olur,
bitmese ne?-
Sayfa 58Kitabı okudu
ayrıca bu devirde herkes en azından iki tane idi.