insanlardan o kadar ölesiye nefret ediyorum ki yine nefret ettiğim tanrı canımı alabilir
Okur Takip Önerileri
c. tekrar paylaştı.
Yenik bir biçimde sırtımı dayadım soğuk fayansa. Arkada ölmezdim çalıyor. Tekrarda, bir iki üç.. On sekiz saydım en son. Soğuk su ayaklarımdan akıp geçiyor, uyuşturmuyor ama. Üşütüyor, çok üşütüyor. Saçlarımı kestim, onların pisliğine bakıp ağlıyorum biraz. Ulan bir cesaretim olsa, sadece anlık bir cesaret. Ne saç kalır, ne ben. Olmuyor, ölmek
bazen dayanamıyorum diyerek çöküp ağlamak istiyorum ama kendimi sürekli olduğum yerde susmuş duvarları izleyerek buluyorum.
bir gün annem gibi kışlıkları hurca koyup kaldıracağım. kazakların arasına hüznümü de sıkıştıracağım. annem öyle yapar.
Anne, farkına varıyorum. Biliyorum, büyüyorum. Anne, bazen insanlar bana fazla geliyor. Sıkılıyorum. Bunalıyorum. Yalnız kalmak istiyorum. Anne, ben bu yerde çok zorlanıyorum. Hallederim, değil mi? Hallederim, sanırım.