Ardıma baktığımda bir zaman kaybı silsilesini görüyorum. Pişmanlığım zamanında doğru şeyleri yapmamış olmam. Uzunca bir süredir yaşıyorum ve neyi iyi yapıyorum diye kendi kendime soruyorum. Bu soruya cevabım yok. Bir konuda iyi olamadan, bir vasattan ileriye gidememiş biri olmaktan oldukça pişmanım. Aslında bakarsanız iyi bir iş, güzel bir maaş olması bana o kadar da iyi olduğumu hissettirmiyor. Kendimi oraya ait hiç hissetmedim. Dün Martin Eden'i okudum. Bugünse İnsanın Anlam Arayışı'nı. Kendi hayatimi adayabilecegim bir hedefimin olmayışı bu hayattaki en büyük arayışım oldu. Martin gibi rüyamda bile uğraşmak istediğim bir amacım. Gerçekten de nihilistler haklı mı? Bu hayatta hiçbir anlamın olmadığına hiç inanmak istemedim. Varlıklarımızın bir anlam ifade ettiğini düşündüm hep. Tutkusuz vasat bir yaşam. Benim en büyük cehennemim.
Malumpaşa'nın 15.09.1947 günlü ikinci sayısında "Mahkeme Koridorlarında" köşesinde "Gün Uğursuzun" başlıklı bir yazı yayımlanmıştı. Aynı yazı bu sayının üçüncü sayfasına yeniden konmuştur.
Yedi-Sekiz Paşa · 13 Mayıs 1949 · Sayı: 3
Gazetenin bu sayısında toplatma haberi yoktur. Birinci sayfadan "Ne Mutlu Tokum
Tanrı şöyle derdi:
Dua etmeyi bırak ve göğsüne yumruk atmaktan da vazgeç.
Yapmanı istediğim şey, dünyaya çıkıp hayatının tadını çıkarman.
Eğlenmeni, şarkı söylemeni ve senin için yaptığım her şeyin tadını çıkarmanı istiyorum.
Kendi inşa ettiğin o soğuk ve karanlık tapınaklara gitmeyi bırak.
Oraların benim evim olduğunu
"Onun mutsuzluğunu değiştirebilecek yeteneğim yoktu. Zaten, hayatım boyunca kimseyi gerçekten mutlu edememiştim. Dağıttığım paralar, akrobatik hareketlerle kurtardığım hayatlar. Hepsi kendimi kandırmak içindi. İçimde, en derinimde iyi bir insanın yattığına kendimi inandırmak içindi. Oysa ben, kelimenin tam anlamıyla bir bencildim. Dünyada
Sayfa 400Kitabı okudu
Vampire Fam
- Şuraya bak çocuk, nasıl da titriyorsun. Halbuki sana hiç kızmadım bile. Ölümden korkmadığına, oradan atlayabileceğine inanmak güç. Bunları dalga geçmek amacıyla söylemiyorum fakat, ölümle buluşmak istemek çok büyük bir cesaret gerektirir. Bu yaşında bunları kaldırmaya mecbur bırakılmak iğrenç hissettiriyor olmalı.
-Öyle. Bu yüzden beni
''Çıkarın beni buradan, tek düşündüğüm buydu.
O aralar öyle çok şeyden sıkılıp, öyle çok kişiden kaçmıştım ki. Pek bir salmıştım kendimi, kilo almıştım. On yedi yaşımda ne büyük sorumluluklar yüklemişim omuzlarıma, anlamamıştım bile. Ama hayır, dünyayı ben kurtaramazdım. Hiç kimsenin tek başına yapamayacağı gibi.
Kaçtığım sorunlar mıydı,
Sayfa 99 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu
