Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki gideb sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.
- Yahya Kemal Beyatlı
Mübarek bir zat, bir Müslümana ait kabrin önünde durup, talebelerine sorar:
- Bu kabirdeki kişi, tekrar dünyaya gelde sizce neyle uğraşır, ne yapar?
Talebeleri sırayla cevap verirler:
- Elbette sürekli namaz kılar!
- Devamlı oruç tutar!
- İslamiyet’i yayar!
Her talebesi ayrı ayrı faydalı bitün işleri sayar.
O zat buyurur ki:
- Doğru söylüyorsunuz; ancak bu mezarda yatan kişinin dünyaya tekrar geleceği şüphelidir. Sizin oraya gidişiniz ise kesin! Yani siz de onun gibi öleceksiniz. O halde neden şimdi bu söylediklerinizi yapmıyorsunuz? Neyi bekliyorsunuz?
Onun kaybettiği fırsatı siz bir ganimet bilmelisiniz, yarına bırakmadan bu faydalı işlerle uğraşmalısınız!