Elin çek meyl-i dünyâdan eğer âşık isen yâre
Muhabbet câmını nûş et asıl Mansûr gibi dâre
Misâfirsin felek bâğında kendin salma efkâre
Düşersin bir belâya sabrı kıl Mevlâ verir çâre
Felekde hâsılı insân isen bir cânı incitme
Günahkâr olma fahr-i âlem-i zî-şânı incitme
Bulaşma çirk-i dünyâya vücûdun pâk ü tâhirken
Güvenme mâl u mülk ü mansıbın
"Kişinin kendini sevmesinin kibirlik ve bencillik olduğu iddiası insanları kontrol etmeyi sürdürme amaçlı akıllıca bir tezgâhtır;kendini seven insan başkaları tarafından denetlenmeyi, hükmedilmeyi ya da istismar edilmeyi hoşgörüyle karşılamaz."
Yaratılmış evrenin içinde bir araya getirilmiş insan, dünya ve hayatın hiçbirini heyecan verici bulmayan piçler, ‘hayatın anlamı nedir’ olan insanlığın temel sorusunun yanıtını merak etmez ve aramazlar çünkü hayatın anlamının da en az hayatın kendisi kadar aptalca olduğunu bilirler. Sorunun yanıtının iyilik, sevgi, aşk, dostluk, inanç gibi insani erdemlerden biri olabileceği ihtimaliyle alay ederek zaman geçirirler. Çünkü Tanrı; insan, dünya ve hayatı öylesine amatörce bir araya getirmiştir ki insan, dünya ve hayattan nefret etmiştir. Evrenin büyük bir yatırım olduğunu kabul eden piçler, bunun ölü bir yatırım olduğunu da bilirler. Doğanın ve organizmaların mükemmel işleyişlerinin, Discovery Channel‘daki hayvanî mucizeler gibi komik gösterilerin bu yatırımı kurtaramayacak kadar zayıf girişimler olduğuna inanırlar. Piçlere göre Tanrı iyi niyetlidir ama yaratmak da iyi niyetten fazlasını gerektirir.
“Tacir de Ahmed’di” dedi Recep Efendi sözüne devam ederek “Şeyh Şemseddin de. İki Ahmed’i birbirinden ayıran sır gönüllerindeki sevda idi evlat.
Bilesin ki insan gönlünde taşıdığı herneyse o kadardır. Neye sevdası varsa odur insan. Dilinden de o dökülür, yüzünde de o görülür. Gönlündeki sevda ile tanınır, onunla bilinir ve onunla bu diyardan göçer gider. Şimdi sen düşün ki gönlündeki sevda nedir ve neyedir evlat?”
Sayfa 208Kitabı okuyor
"Güçlü kadınsın" Neden benim haberim yok? Güç nedir? Hiçbir şey yokmuş gibi yaşamaya devam edebilmek midir? Hiçbir şey yoksa, bu yaşamaktan ne anlar insan? Acıyı da, sevgiyi de, aşkı da gözünde büyütmeden, gelip-geçiciliğine her daim kendine bir çimdik atarak, afili bir selam çakarak mı güçlü olur insan? Yokmuş gibi yaşamak! Kendi de iyiden iyiye yok oluyor böyle yaptıkça ama çanta gibi de her olanı yanında taşıdıkça da, dirhem yol gidemiyor insan."
