Bir de benim gibi olanlar var tabii... Küçük dertleri büyük olanların önüne alan, hizmet gailesiyle koşturan ama dava güderken manayı unutan, kendi elinin dilinin meyvesi olan işleri bir yerden sonra nazlı bebekler gibi aklından ve vicdanından sakınıp sorgulatmayanlar var. Vatan, millet, devlet, din, diyanet uğruna koşturup mücadele ederken dava güdüyor olmanın cezbesine kapılıp Allah'ı unutanlar veya taraftarı oldukları mukaddes davaları bile Allah ile aralarında başlı başına perde edinenler var. Maazallah, içine düştüğü o çukuru fark edemeyip bu hâlde kalan bir insan, gözü varken yıldızların battığını görmez. Aklı vardır ama gün ortasında yıldızlara bakıp yön tayin etmeye kalkar.
Sayfa 158Kitabı okuyor
Din bu uzun çaba ve bu kaygılı arayıştır: Gerçek düzenden, şeylerin yoksulluğundan kopmak ve tanrısal düzene teslim olmak söz konusudur daima; insanın yararlandığı hayvan ya da bitki (ancak insan için değerliymişler, kendileri için bir hiçmişler gibi) mahrem dünyanın hakikatine teslim edilmiştir; buradan kutsal bir ilişkiye geçer ve böylelikle içsel özgürlüğe emanet edilir.
Sayfa 77Kitabı okuyor
Feuerbach..
.. sevgi kendi özünde, kendi varlığı itibariyle tanrısal olduğu için, Tanrı'ya ilişkin bir yüklemdir, ..
Aslında en içtenlikli, en hakikatli ruhsal durum olan sevgi, din kisvesine büründüğünde, kendi içinden kaynaklanan gücü yitirir, düşselleşir, çünkü dinsel sevgi sadece Tanrı rızası için insana yöneltilen bir duygudur, yani aslında insanı sadece zahiren sevmek, aslında Tanrı'yı sevmek anlamına gelir."
Ahlaki sevgi konusunda da durum aynı değil midir?
Birisi bir insanı, belli bir insanı, o insan olduğu için mi sever; yoksa ahlak ilkeleri gereği, yani insan kavramını temsil ettiği için mi?
Homo homini Deus ( insan, insanın Tanrısı ' dır ) olduğuna göre, insanı Tanrı yerine mi sever?
Feuerbach
Sayfa 79 - Kaos YayınlarıKitabı okuyor
Teknoloji hareketleri kesin ve acımasız yapıyor. Bununla birlikte insanları da.
Teknoloji batılı-modern medeniyetin en cezbedici, en anlayışlı ve en sihirli aracıdır. Ve bu cici silah pek çok imkanlar sunar, ama insanı da esir alır. Onu lüksün, konforun, rahatlığın İçine çeker, ama onun ruhunu çoraklaştırır ve kendi çarkına ular. Nihayet insan, bir çalışma robotu ve bir eğlence oyuncağı haline gelir. Bu hal cemiyete de sirayet eder. Onu bir yığın mesafesine indirir. En trajik olanı da böyle bir değişimin insanın tabiata, kendine ve yaratıcıya bakışını değiştirmiş olmasıdır. Onun gerçek tasavvuru değişir. Artık insan nereden geldiğini sormaz, nereye varması gerektiğini de düşünmez.
Sayfa 78 - Söz: Theodor AdornoKitabı okuyor
Kendini ve dünyayı güzelleştiren de çirkinleştiren de insan. (s.81)
İnsanın modern çağda, yahut modern diye tasvir edilen çağda ne denli kuşatılmış olduğunu gösteriyor. Batı kuşatılmışlığı, madde ve çıkar kuşatılmışlığı. Bu kuşatılmışlık ve deyim yerindeyse kıstırılmış insan, artık ızdıraplar insanıdır. Kendine yabancı, derdini de dermanını da bilemeyen ve bulamayan. Dahası O yöne yüzünü dönmesi yasaklanan insan.
Sayfa 77Kitabı okuyor
O'nun ağzından üç türlü kelâm serpildi:
Biri, daima ve münhasır olarak Melek vasıtasıyle gelen Allah kelâmı: Kur'ân...
Öbürü, kendisini ânî bir nur kaplayarak, arada Melek olmaksızın Kur'ân dışında, doğrudan doğruya Allah'tan gelen söz: Hadîs-i Kudsî...
Ve sonra, Resûl ve insan sıfatıyle kendi sözleri... Sadece hadîs...
Necip Fazıl kısakürekKitabı okuyor
‘İnsan hiçbir şeyle gelmez,
Sonra her şeyin peşinden koşar,
Sonra her şeyi geride bırakır ve hiçbir şeyle gitmez,
Sonra her şey için hesap verir..’
insan ancak düşündüğü, iliklerine değin varlığını ürperten düşünsel girişimini başlattığı anda bu yokluktan çekip çıkarabilecektir varlığını; huzurun değil de huzursuzluğun ardına düşünce gerçek bir tarihsel serüven; din, felsefe, bilim ve sanatın kendisinden fışkırdığı bir ışıma dönemi başlayacaktır.
Unutmayın ki kalp su deposu gibidir
Allah'ın mümine vaadi fırtınasız bir hayat değildir; fırtınalar her vakit olacaktır. Allah'ın mümin kuluna vaadi, eğer Kendisine yönelirse fırtınalardan kurtulmasına yardımcı olmaktır.
Unutmayın ki kalp bir su deposu gibidir. Gözyaşlarının akmasına müsaade etmezseniz o depo patlar. Böyle durumların daha önce de başınıza geldiğini hatırlayın, Allah o zaman da her zaman da sizi kurtarmıştı.
Yağmurdan sonra sükunet çöker, gökyüzü bile yaşlarını döktükten sonra rahatlar. Siz de aciz bir insan olarak sadece kendinize dayanamazsınız, bu dağı tek başınıza taşıyamazsınız. Taşımaya kalkarsanız altında ezilirsiniz. Dağı, Allah'a teslim etmelisiniz. Göklerin ve yerin Yaratıcısına hiçbir şey zor değildir. Zorluk da Allah'ın yaratmasına dahildir.
Sayfa 274Kitabı okudu
Eğer bir insan İslam'ı gönülden kabul eder ve Allah'a teslim olursa O'nun hükümlerine riayet etmek kolaylaşır. Dalları iyileştirmeden önce kökleri ele almalıyız. Allah'ın hükümlerine itaat edemiyorsak, köklere ve toprağa bakmalıyız. Allah'la olan korku, umut ve sevgi bağlarımızı gözden geçirmeliyiz. Eğer tüm bunlar sağlam olursa, eylemlerimiz de sağlam olur.
Sayfa 38Kitabı okudu
“Aramızdaki temel fark ne, biliyor musun? Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun!”
“Peki, sen ne görüyorsun bakalım?”
“İnsan, sadece insan. Seven, acı çeken, acıkan, üşüyen, korkan bir insan.”
Sayfa 128Kitabı okudu
❝ Görüyorsunuz, şanssızlığımız yanlış dine sahip olmaktı... Muhammedi din, bize Hıristiyanlıktan daha uygun olurdu. ❞ ~ 
Adolf Hitler
İncelemeye bu çok güzel ve özel ve de çoğu insan için çarpıcı denebilecek alıntıyla başlamak istedim, çünkü... Çünkü why not? (Kesinlikle clickbait amacı taşımamaktadır ;))
İslam ve Naziler, II Dünya Savaşında
