Doğum toplumlarında kalıplaşmış yargıların değişimi çok sancılı olur. Yeniliklere kapalı olan Doğu toplumları varolan ritüelleri de kendi pencerelerinde baktıkları gibi değerlendirip ona göre hareket ederler. Bu sancılı sürecin en çok değişime kapalı kısmını ne yazık ki kadınlar oluşturmaktadır. Kadınların kendilerince doğru bildiği yanlışları hayatlarını entegre etmeleri onları anlaşılmaz kılındığını sanmaları mutsuz kılarken aslında sorunun başlangıcı onların dayattığı gizil Doğu kültüründe yattığını görmeleri epey zaman alır. Eminim çoğu kadın arkadaş farkında olmadan kendi iç dünyasında kendi benliğini toplumsal benlik dediğimiz benliğine yenildiğini görmüyordur. Ta ki olayların boyutu büyük sorunlara yol açıncaya kadar. Kadın bir toplumun etnik lideridir. Eğer kadın kendini inşa ederse toplum inşa edilir. Onun için kadınların Modern Doğu masallarından sıyrılıp gerçek dünyadaki moderniteyi yakalamaları gerekir aksi takdirde süreçler daima sorunsal bir şekilde ilerleyecektir....
Kendimizi kötünün yaşantısına sokabilseydik, kötü için bir şeyler yapmaya zorlanacaktık. Karışmak istemediğimizde, doğru olmayan bir muameleye tabi birine yardım edip etmemenin bahsiyle bile karşılaşmak istemediğimizde, algımızı engellediğimiz, kendimizi başkasının acısına kapattığımız, yardıma gereksinem kişiyle duygudaşlık bağımızı kopardığımız hepimizce bilinebilir bir gerçektir. Böylece korkaklığın günümüzdeki en hâkim şekli "karışmak istemedim" deyişinde gizlidir.
Sayfa 50Kitabı okudu
Çoğu zaman, başarının yalnızca başkalarına karşı kazanılan bir zafer olduğunu sanırız. Kazanmanın, birinci olmanın, sınıftaki en iyi notu almanın şart olduğunu ya da komşumuzdan daha fazla para kazanmak, mahalledeki en güzel arabaya sahip olmak gerektiğini doya doya… En sonunda hayatın bir yarış olduğuna, kayda değer tek başarının, başkalarına geçmek olduğuna inanırız.
Peki ya en iyi ikinci notu aldığımızda, komşumuz terfi edip fazla para kazanmaya başladığında, mahalleye bizimkinden daha yeni bir araba geldiğinde ne olur? Başarı, bir anda başarısızlığa dönüşür.
Tuhaf değil mi? Bu tür bir başarının çok kırılgan olduğu ortada. Her an bir başkası bizim yerimize bir numara olabilir… Ve başarı uçup gider. Kazanmanın, başkalarını yenmenin, insana kendini iyi hissettirebileceği doğru. Ama aslında biraz düşünürsek, bu tür bir keyif hissinin hemencecik uçup gittiğini fark ederiz.
Başkalarına -yalnız ve yalnız başkalarına karşı- kazanılan başarılar, çoğu kez geçici, küçük başarılardır.
Sayfa 22 - Günışığı Kitaplığı
Olanlar üzerine kafa yormak istemiyor. Çoğu zaman sorunları irdelemekten kaçınırız; bazen yorganın altına saklanıp her şeyi unutmayı yeğleriz. Kimi zaman bu, insana iyi de gelir!
Ama karşılaştığımız her başarısızlıkta kendi kendimize soru sormaktan kaçarsak, her seferinde sorunları reddedersek, şans yaratmak için doğru hamleleri yapamayabiliririz. O zaman da, bütün hayatımızı başarısızlıklara toslayarak geçiririz.
Sayfa 16 - Günışığı Kitaplığı
Safsata, insana, gerçekte öyle olmadığı halde ya kendisi ile ilgili olarak, kendisinin hikmet, bilgi ve erdem sahibi olduğunu gösterme hususunda ya da başkasıyla ilgili olarak, onun yetersiz olduğunu gösterme hususunda ya da doğru bir görüş hakkında onun doğru olmadığını ve yanlış bir görüş hakkında da onun doğru olduğunu gösterme hususunda, söz ve yanıltma yoluyla, mugalata yapma, aldatma ve zihinleri karıştırma gücü veren becerinin adıdır.
Sayfa 112 - Litera Yayıncılık, I. Basım, 2018
Bazen öyle kalpsiz muamelelere maruz kalıyor ki insan; hakkını aramak, derdini anlatmak, hatta öfkelenmek bile istemiyor. Üzülüyor yalnızca. Bir insan bir insana bunu niçin yapar, merak ediyor. Milenko Yergoviç'in Saraybosna Marlborosu'nu hatırlayın: "İnsanın kalbi, yalnızca doğru yere hafifçe vurduğunuzda yumuşarmış."
Sayfa 6
Olabilmek tekamül.
İnsan yoğurt gibi mayalanan bir şey 😊
Doğru ısı ve doğru ışığı sağlayıp, doğanın işini yapmasını beklemek gerekiyor. Hayatını ve Kendini Sev😍🫠🦋🧿🩷
Tükeniyoruz
...
Herkes
farklı şekilde tükeniyor hayatta;
kimi doğru insanı beklerken
kimi yanlış insana katlanırken..
Ve herkes bir şeyin bedelini ödüyor;
bazen seçimlerinin
bazen seçemediklerinin...
.
Hayatın son adımının ölümün kapısına doğru olduğunu biliriz.Ama bizi hayattan uzaklaştıran bu son adım, ölümsüzlüğün ilk adımı değil midir sanki?
Allah heyê, xem tunêye...
“Bu kirlenmiş dünyayı yaşanılır kılan nedir bilir misin?
‘İncinsen de incitme.’
diyen.
Hacı Bektaş Veli,
‘Yaradılanı sev, yaradandan ötürü.’
diyen.
Yunus'u,
Biz bu dünyada her şey, en sefil nebattan tut, en uzak yıldızdan tut, en kudretli insana kadar bütün mevcutlar, bilerek bilmiyerek Allahtan gelen cazibenin kasırgası içindeyiz. Sonbaharda yapraklar nasıl boranın çektiği istikamete çullanırsa, hepimiz, her şey, Allaha doğru gidiyoruz.
Her şeyi en güzel bir biçimde yaratan Rabbimize hamdolsun. Peygamberliği
"Oku!" emriyle üstlenen; okuyan, düşünen, davet eden Efendimiz Aleyhisselama salat ve selam olsun.
Rabbimiz!
Şükürler olsun uyandırdığın sabaha. Şükürler olsun verdiğin nimetlerin her birine .
Bizleri, kâinat kitabını basiret ve feraset gözüyle okuyan,
Değersiz bir insana vakit öldürmek saçmalıktan ibaret. Artık gözler açıldı, kalpler anladı. Özgürlük için yeni kapılara doğru yola çıkıldı.