Bakış Acısı
Hanife Mert Hanım'ın 4 bölüm 400 sayfadan oluşan #BakışAcısı eserini 
Dilek Fırıncı Özdemir moderatörlüğünde #okudum. Bu eseri okumadan önce #DüşBatımı eserini okumanızı tavsiye ederim. Her ne kadar ayrı eserler olarak algılansa bile birbirinin devamı olduğunu belirtmek isterim.
️️️️️️️️️️️️️️️️
Eser zamanlar arasında geçişlerle 1984 yılları ve
Sonunda bitirdim... Kitabı yaklaşık olarak 5-6 ay içinde bitirdim. Yazar yükseköğretim yapan öğrencilere tavsiyelerini barındırıyor. Tavsiyeler aslında çoğu insana hitap ediyor dersek yanlış olmaz. Çünkü bahsettiği olay zamanı bilinçle hedeflerimiz doğrultusunda kullanmak. Yani zamanı en verimli şekilde amacımız doğrultusunda kullanmak. Yazar bu olayın ilk önce kendimize çeki düzen verip hayatımızdaki kişileri ve olayları tek hedef noktasına odaklandırmayı anlatıyor. Aslında bu bir nevi tasavvufta nefis terbiyesi dersek ne kadar yanlış olur bilemiyorum. Lakin olayı böyle görmememiz gerektiğini her insanın bu kitaptan bir şeyler kapabileceğini düşünüyorum. Herkesin okumasını tavsiye ederim. 
Jules Payot 
İrade Terbiyesi
Tanıdığın yanlış insanlara duyduğun öfkeyi, tanıdığın en doğru insana kusma
"Simone Weil der ki 'Bir insana dikkat etmek, onun için dua etmektir'. Duayı, ötekinin 'iyiliğini istemek' olarak düşün."
"Haaa, bizde bir bakıma üstatlar için dua etmiş oluyoruz."
"Şöyle de düşünülebilir: 'Dikkate değer' biri olmak ile dikkatini neye veya kime yönelteceğini bilebilmek arasında sıkı bir bağ var, dostum. Dikkat süresinin kısaldığı, dikkatin çabuk dağıldığı, milyonlarca insanın dikkat çekmeye çabaladığı bir dönemdeyiz. Dikkat hem çok ihtiyaç duyulan bir şey hem de nadir bulunuyor."
"Doğru anlamış mıyım, Murat, kimse, kimse için dua etmiyor artık..."
"Azaldı, diyelim. Çünkü bir başkasının iyiliğini isteyecek kadar sakin olamıyoruz. Hız çağındayız. Fazla hızlanınca da dikkat parçalanıyor, anlam seyreliyor."
Sayfa 14Kitabı okudu
Kitap okumak...
Bir şey yapsak, olmak istediğimiz insana doğru gerçek bir adım daha atsak, zamanı daha değerli geçirmiş olmaz mıyız?
Kendinizi neden zaman zaman berbat hissettiğinizi soruyorsanız, kendinize doğru olmayan bir hikaye anlatıp sonra da ona inanmanızdır.
Sayfa 67 - Kuraldışı yayınlarıKitabı okuyor
Sonuç ne olursa olsun, ben kendi payıma, hiç olmazsa burada anlattıklarımı, bu yeryüzünde, kimi ayrıntı ve yorumlarıyla en doğru dürüst biçimiyle, üstüne üstlük yalnızca seninle paylaşacağımı çok iyi biliyorum. Bu da insana, inan ki, müthiş bir yalnızlık ve terk edilmişlik duygusu veriyor. Arada sırada, işimden evime buruk bir sevinçle döndüğüm, bir akşam yemeğini bilmem kaçıncı kez ertelediğim, televizyon izleyemediğim, onca sevdiğim plaklarımı dinleyemediğim, kimden gelirse gelsin, bir telefon sesine muhtaç olduğum zamanlarda da hissediyorum bu korkunç birbaşınalık çıkmazını.
Anlam mı?
Frankl diye biri var; Freud'un "seks", Adler'in "güç" üzerine söylediğini, bu Frankl "logos" için söylüyor. "Anlam ihtiyacı bütün dürtülere baskın gelir" diyor yani. Doğru geliyor insana söyledikleri.
Sonra anlamlı neler var, diye düşünüyorum. Ama işte o zaman, ne şarkısı, ne müziği, ne video klibi, ne konsept albümü, ne sporu diyorum. Anlam mı? Dünya, Suriyeli adamın kendini lağımda boğduğu bir yer ve çok havasız. Ne şiiri, ne albüm kapağı! Yalancılığın rutin uygulama olması, çıkışsızlığı imliyor. Birilerinden nefret etmek istiyor, yapamıyor, sadece canımın sıkılmasıyla yetinmek zorunda kalıyorum. İyi değilim!
Sen bir kıymık parçasıyla incinen insanoğlu,
Bulamadın öyle değil mi doğru yolu?
Sen karanlık, hiç gördün mü aydınlık olan sonu,
Söyleme şimdi bana yalanlarla dolu masalların kanunu,
Kim derdi bir adam bir kadının en değerli koru,
Yoksa insanların okullarındaki o kadının mı tabutu,
Nasıl saklanırdı bakışlarında ruhu,
İçinde kurmuşsun büyük bir kainat senden de ulu,
Bir hikaye öyle bir fıtrat bir nefes bir kıymıkla son bulacak,
Karanlık seni en sevdiğin yerde yakacak,
Sakladığın her zerren avuçlarımın arasında un ufak olacak,
Ve gözlerinden büyük bir göğün altında, sevdiğin kadın urganın ucunda sallanacak.
Malın mülkün bir hak olduğunu, her şeyin parayla ölçüldüğü bir yerde toplumsal adalet ve rahatlık hiç bir zaman gerçekleşemez. Ama siz aslan payını kötülere bırakan toplumlarda doğru bir yan bulursanız, büyük çoğunluk yoksulluk içinde kıvranırken doymak bilmez bir avuç insana ülkenin bütün zenginliklerini sömürten bir devlet olabilir derseniz o başka.
Evet, gerçek bir nefret duygusuydu bu, sadece romanlarda yazılan ve benim inanmadığım bir nefret değil, kötülük yapmaktan zevk alan bir nefret değil, saygınızı kazanmış bir insana karşı önüne geçilmez bir tiksinti telkin eden, onun saçını, boynunu, yürüyüşünü, sesinin tınısını, kollarını, bacaklarını, bütün hareketlerini sizin açınızdan iğrenç kılan, ama yine de anlaşılmaz bir güçle sizi ona doğru çeken ve rahatsız edici bir dikkatle onun en ufak hareketlerini izlemek zorunda bırakan bir nefret duygusu.
Sayfa 79Kitabı okudu
591 syf.
8/10 puan verdi
❝Heidegger, Tekniğe İlişkin Soruşturma'da Yunanca'daki aletheia kavramına ilgi çekici bir bakış fırlatır: Lethe sözcüğü Yunan dilinde 'unutuş' anlamına gelmektedir, alethes ise 'hakiki, doğru'. Anlaşılan o ki, hakiki bir Yunanlı olan 
Platon (Eflatun)'a göre de alethes, esasında 'anımsanmış anlamına geliyordu; ve
