RABBİMİN Kelâmıyla;
Gerçek şu ki,
İnsanlar kendi iç dünyalarını değiştirmeden;
ALLAH, onların durumunu değiştirmez.
Eğitimciler için bir deyiş;
"Homines dum docent discunt."
- İnsanlar, öğretirken öğrenirler.
-Azizim! İnsanlar mantığı, kendi söyledikleri doğru görünsün diye icat etmişlerdir.
İnsanlar yıpranmış, bitik düşmüş, korkunç derecede kopmuş, hepsi de ruhu kurutup tüketen bir yalnızlığın zincirine vurulmuştur.
Ah,insanlar birbirleri hakkında en temel şeyileri bile bilmiyorlar.Birbirlerine zerre anlamadan en iyi arkadaş olduklarını sanıyorlar.Yaptıkları hatayı asla anlamadan sürdürüyorlar yaşamlarını ve aralarından biri ölünce ardından konuşma yaparken ağlıyorlar.
İnsanlar onca, kendilerine ya doyuracak ya da eğlendirecek bir şey verilerek uzaklaştırılmalıdır. Kişiyi rahat bıraksınlar. 'öz' sorununun dipsiz kuyusu karşısındaki, alışageldiği, yıpratıcı, kimileyin de sevimli yalnızlığı ile başbaşa bıraksınlar.
#Filistin
İbrahim Aleyhisselamı ateşe atılacağı zaman, bir karınca, ağzıyla su taşıyor. Mübarek bir zat diyor ki:
— Sen yaklaşamazsın bile bu ateşin yanına, bu suyla bu ateş söner mi?
— Sönmez elbette, sönmeyeceğini ben de biliyorum.
— Peki, niye taşıyorsun?
— Tarafımı belli ediyorum. Ben ateşi söndürmek tarafındayım.
Diğer tarafta ise yılan devamlı
İnsanlar sonradan onlara ettiğimiz iyiliğin intikamını alıyorlardı daima.
“Bence arkadaşlığın bütün numarası, senden daha iyi insanlar bulmak; daha akıllı, daha karizmatik değil, daha sevgi dolu, cömert ve bağışlayıcı insanlar bulup onlara sana öğretebileceklerinden ötürü saygı duymak, senin hakkında ne kadar iyi veya kötü şeyler söylerse söylesinler kulak vermek, bir de onlara güvenmek, ki en zoru budur. Ama en güzelidir de.”
Sayfa 247Kitabı okuyor
İnsanlar arasında can vermek ne acı !
Sayfa 150 - Can klasikKitabı okuyor
"Üzülme," dedi.
"Bazen mecbur kalır insan."
Sayfa 110 - SELKitabı okudu
Yıldızlı geceler benim gibi diş ağrısı çeken insanlar ve diğerleri…✨
Yapacaklarımdan korktuğum için beni sürekli izleyeni öldürdüm.Görmesin yeryüzündeki en insanlıkdışı insanı diye.Her şeyi bileni öldürüp yalnız kaldım.Tüfek patladı.Bulutlar hareketlendi.Gözler şekilsizleşti.Surat yok oldu.Ve Tanrı'nın kanı aktı.Üç gün yağmur yağdı.Ben,benim hayatımı bileni yok ettim.Geriye kaldı milyarlarca Tanrı!Diğer insanlar varlıklarını farketmeden ölecekler ya da izleyenleriyle göz göze gelip onunla ya da onsuz yaşamaya karar verecekler.
Artık kimse bilmiyor beni.İzlemiyor yaptıklarımı.Hiçbir Tanrı'nın ilgi alanına girmiyorum.İlginç değilim hiçbir güç için.Kurtluşu olmayan bir ruh gibi.Freni patlamış bir kamyon gibi!Hiç ilginç değil.Yapacak bir şey yok önümden çekilmek dışında.
Gerçek her ucundan sinsice kemiriliyor! Gerçeksiz bırakılıyor insanlar!
Sayfa 97Kitabı okuyor
Aynı yolda yürümekten başka çaresi olmayan tuhaf birer yaratıktı insanlar; tekrarın tekrarlananın örüntüsü olduğunu anlayamadan aynı insanla aynı işlerin, aynı gülüşlerin, aynı yürüyüşlerin ya da aynı oturuşların içinden geçe geçe damaklarına bulaşan uzak bir serüven tadıyla dönüp dolaşıp aynı noktada yaşıyorlardı.
Sayfa 174Kitabı okuyor
