Bugün deste deste kar yağdı üzerimize. Kapkara bulutlara kurban verdik bedenimizi. Bir yerlerden sesler işittik, hıçkırık ve kahkaha karışımı. Acı ve anı karışımı. Termometreler bugün sıfırın altında seyretti hep. Denizler dalgasını kusarcasına akıttı kıyılarına. Dağlar direnmedi rüzgarın akışına, güneş bir görünüp bir kaybolmadı. Saklandı rüya
Gökler-yerler-alemler; yani 7 paralel evren ve Evrenimiz yoktu. 100 milyarlarca Galaksi yoktu. Katrilyonlarca yıldızlar yoktu. Karadelikler yoktu. Güneş sistemleri ve bizim "Güneş sistemi"miz yoktu. İnsanlar, cinler, hayvanlar ve bitkiler yoktu. Maddeler-atomlar-elementler yoktu. Protonlar, nötronlar, elektronlar, fotonlar ve çok sayıda
Mahkum
İnsanoğlu asırlardır yalnızlıktan hep korkmuştur. Yalnızlığı sevdiğini söyleyen insanlar ise ya gerçekten bunu yaşarlar yada kalabalık ortamlarında yalnızlığı yaşadığını zannederler. Aslında gerçek yalnızlık bir nebze gücün göstergesidir. 'Yalnızlığı seviyorum' itemi söylenen ama asla gerçeklik içermeyen bir kavramdır. Eğer gerçekten çok sevse
İnsan Beyni Neden %90 Oranında Kullanılamıyor
Eli var ama tutabileceği bir şey yok. Ayağı var ama koşabileceği bir yer yok. Gözü var ama görebileceği bir manzara yok. Kulağı var ama duyabileceği güzel sesler yok. Organlarının şehadetiyle diyebiliriz ki o çocuk o içerisinde bulunduğu anne rahminde kalmak için yaratılmamıştır. Aksine bütün organlarını ve duyularını kullanabileceği başka bir yer