Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
İrem
İrem
@iremmzcn
Lisans
İstanbul
1998
52 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Başlarda sıkılarak okuduğum ama okudukça merak ettiğim ve keyif aldığım bir kitap oldu. Öncelikle yazar kitaptaki karakterlerin duygularını, yaşadığı buhranları okuyucuya çok iyi aktarmış. Ama beni en çok etkileyen ve kendimi en yakın hissettiğim karakter tabii ki ana karakterlerden biri olan Scobie oldu. Çünkü bence her insan Scobie’nin (yaptığı hatadan ve işlediği günahtan bağımsız olarak) hissettiği ve düşündüğü şeyleri ömründe bir kez de olsa yaşamıştır. Yani bir insan ne kadar inançlı olursa olsun ne kadar saygın olursa olsun bazen çizgisi dışına çıkıp yolunu kaybedip hata yapabiliyor. Sonuçta her şey insanlar için var bu dünyada. Hayat dediğimiz şey insana yapmam dediğini yaptırıyor bazen. Ama aslında önemli olan bunlardan bir ders çıkartıp gaflete düşmememek, şahsımca yapılan yanlışlardan ve hatalardan samimiyetle dile getirilen her pişmanlık affedilmek için değerlendirilmeye hak kazanır..
Eseri belirli bir edebi kefeye koymak kendi açımdan bana imkansız gözüktü, herkesin farklı yorumlayacağı türden bir kitap çıkarmış ortaya Dostoyevski. Aslında kendi iç dünyasından yaşadığı kişisel olayları sürekli düşünerek ve çok daha fazla kişiselleştirerek (kendi açımdan) yorumlamış. Okuduğunuz zaman ne kadar abartmış başından geçen olayları diyebiliriz aslında o da bunu dememizi ve onun düşüncelerini aşağılamızı ister gibi yazmış kitabını, ama kendisi de yaşadığı olaylar karşısında ne kadar gelgitli bazen abartılı davrandığının bir hayli farkında. Ama buna istinaden de düşünebilen biri olarak ve düşüncelerini ifade etmekten gocunmayacak kadar cesur olduğundan da fazlasıyla gurur duyuyor (her ne kadar eserinde gurursuz olduğundan bahsetsede). İnsan yaşamının sözde ‘canlı yaşam’ını yeraltı olarak adlandırdığı düşünce yuvasından farklı bir bakış açısıyla eleştirmiş ve yorumlamış, aynı cesareti de bizden beklemiş. Ama insanların konfor alanından çıkması ve özgür yaşama adapte olabilmesi zor olduğundan hangimizin o cesareti göstereceği muamma.
Aslında ilk bakışta sadece ıssız adaya düşmüş çocukların hayat mücadelesini basit bir dil ile anlatılıyor denilebilir.
Ama aslında insan unsurunun her yerde her ortamda her olanakta nasıl kendi zevk ve tercihlerini iyilik ve kötülük ile ayırt etmeksizin bencilce ve hoyratça açığa çıkarması olarak bakabiliriz. Her karakterin ayrı bir kişiliği var kitapta gerçek yaşamda olduğu gibi. Bu kitaptaki karakterleri çocuklar oluşturuyor ama çocuk olsalar bile içlerindeki kötülük tohumları yine de kendi benliklerini ele geçiriyor ve bunun yegane sebebi de ilk eğitimlerini aldıkları anne ve babalarının olduğunu bilmemiz gerekiyor. Yazar aslında basit bir durumu böylesine anlamlı anlatması hoş ama o anlamları kendimizin eklememizi istemiş ve herkesin çıkardığı sonuç farklılık doğurabilir. Ama temelde çıkarılacak en güzel sonuç bence çocukların karakterleri anne ve babalarının özetidir bunu bilerek gelecek nesilleri eğitmek ve geliştirmek önemlidir.
