Şunu anlayın ki, asıl korkunç olan artık köpek kalbi taşıması değil, insan kalbi taşıması. Hem de doğada var olanlar arasında en rezilini.
Sayfa 113Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Köpek sabrının ödülü olarak cennete gidiyorum. Ey, hunhar insanlar, neden kıydınız bana?
Sayfa 18Kitabı okudu
Ne doğduğumuz yeri, ne sevdiğimiz kimseleri, ne yüzümüzü, ne kalbimizi kendimiz seçebildik. Fakat ölümün her türlüsünü seçmek bizim elimizdedir.
Sayfa 133Kitabı okudu
Chevalier de Grieux, Manon Lescaut'nun henüz soğumamış cesedini kolları arasına alıp öptü. Fakat, Dostoyevski' nin masum kahramanı, artık kokmaya başlayan sevgilisinin ölüsü yanında duramadı.
Sayfa 115Kitabı okudu
Ne ektin ki, ne biçeceksin!
Anadolu halkının bir ruhu vardı, nüfuz edemedin. Bir kafası vardı, aydınlatamadın. Bir vücudu vardı, besleyemedin. Üstünde yaşadığı bir toprak vardı! İşletemedin. Onu, hayvani duyguların, cehaletin, yoksulluğun ve kıtlığın elinde bıraktın. O, katı toprakla kuru göğün arasında bir yabani ot gibi bitti. Şimdi, elinde orak, buraya hasada gelmişsin. Ne ektin ki, ne biçeceksin? Bu ısırganları, bu kuru dikenleri mi? Tabii ayaklarına batacak. İşte, her yanın yarılmış bir halde kanıyor ve sen, acıdan yüzünü buruşturuyorsun. Öfkeden yumruklarını sıkıyorsun. Sana ıstırap veren bu şey, senin kendi eserindir, senin kendi eserindir.
Sayfa 111Kitabı okudu
Burada, ben vatan delisi millet divanesi; burada, ben harp malûlü Ahmet Cemil yapayalnızım. Bunun nedeni, Türk aydını, gene sensin! Bu viran ülke ve yoksul insan kitlesi için ne yaptın? Yıllarca, yüzyıllarca onun kanını emdikten ve onu bir posa halinde katı toprak üstüne attıktan sonra, şimdi de gelip ondan tiksinmek hakkını kendinde buluyorsun.
Sayfa 111Kitabı okudu
Ey beyaz hayalet; senin burada ne işin var ? Bu çakılların üzerinde yürüyemezsin. Bu rendelenmiş tahta kapıya elini dokunduramazsın. Bu taştan sert kerevette oturamazsın. Burası, pis ve lizol kokuludur. Ocağın içinde gördüğün bu kara yığınlar, adını yalnız darbı meselelerde işittiğin "tezek" denilen şeyin külledir. Sana kıyamam, benim temiz, titiz ve sabun kokan beyaz anneciğim!
Sayfa 100Kitabı okudu
Yalnızlık dinmeyen bir sızıdır.
Sayfa 109Kitabı okudu
İnsan şöyle bir anında intihar etmez de ne vakit eder? Zaten kokuşmuş, çürümüş gibiyizdir. Biz, ancak toprağın altında yer bulabiliriz. Bizi ancak toprak paklar. Toprak paklar mı?
Sayfa 106Kitabı okudu
Başkalarının kendisiyle meşgul olmasına o kadar alışmamış ki, bunu bir işkence telâkki ediyor.
Sayfa 88Kitabı okudu
Ah, bu insan, ah bu insan denilen mahlûk! Tabiatı, ne cenabet bir zindan haline sokmuş.
Sayfa 84Kitabı okudu