Ibrahim YANIK
@isacyandovski
ayçiçekleri gibi yüzümü döndüm güneşe, gece bitsin diye bekliyorum.
Su ürünleri mühendisi
Lisans
Milas/ Bodrum
istanbul, 20 Kasım
9 okur puanı
Nisan 2017 tarihinde katıldı
biliyorum
Kaç çocuk yetim kalıyor günde? bilmiyorum,
Hepsi üzülüyor mu bu kaybına ? bilmiyorum,
ama
Sırtını yasladığın koca çınarı kaybetmek nasıl bir his ? onu biliyorum
Bir telefon ile bir anda bir ailenin babası olmak nasıl bir çıkmaza sokar insanı ,
Bir anda tüm öncelikleriniz nasıl değişir,
Kilometrelerce mesafede olan eviniz ile ilgili aslında yıllardır hiç aklınıza gelmeyen düşünülmesi gereken ne çok şey olduğunu,
Deli gibi yakın olduğunuz kardeşleriniz ile aranızda bir anda bir acı duvarının nasıl örüldüğü ve onu yıkmanın ne kadar zor olduğunu,
Aslında hayatta olan annenizin yeniden yaşamaya başlamasını sağlamak için neler gerekebileceğini,
Kendi yuvanızı tam kurmak üzereyken arkanızda guvenebilecek kimse kalmamasını,
Ve yarım kalan hayatı kurma çabasına cesaret edebilmenin zorluğunu,
Ailenizin yanında ağlamamanın, kendi babanızı kefenlerken dimdik ayakta durabilmenin gerçekten mümkün olduğunu,
işte bunların hepsini tam bir yıldır biliyorum ben ve bilmek ayakta durabilmek hala hoşuma gitmiyor..
iyandovski / 21 Mayıs 2020
Küçük Ev Karantina da.
Bahçeli bir evde yaşayanlar mesela;
Daha az mı karantina da ?
Balkonunun büyüklüğü telefonunun büyüklüğünden daha önemli olmuş muydu hiç, dünden önce ?
Sen köpeğini gezdirmeye çıkabiliyorsun diye;
Daha mı zenginsin kedisiyle eve tıkılan benden, bir pazar izninde ?
İsac Yandovski / 26 Nisan.
söylenemeyecekleri haykırabilmek, ne büyük bir zenginlik.
fakirlik hiç bu kadar ağır olmamıştı..
Okur Takip Önerileri
Sözlük
ACIM; acımdır, kaçamam.
YÜKÜM; sorumluluktandır, kaçmayı düşünemem.
ÖLÜM; çaresizdir, değiştiremem.
HAYAT, duraksızdır, yetişmekten başka birşey yapamam.
AİLEM; önceliğimdir, korumazsam yapamam.
KADER; acımasızdır, değiştiremem.
SEVGİ; desteğimdir, sevene kötülük yapamam.
PARA; cephanemdir, onsuz kazanamam.
ÇÖZÜM; ayakta kalmaktır, yıkılamam.
SUSMAK; korunmaktır, gardımı düşüremem.
BEN; yapmam gerekenlerden ibaretim, duramam.
ÇARESİZLİK; düşmanımdır, yenilemem.
SEN; sussam da ağlasam da en büyük dayanağımsın, kaybedemem.
Acı
eski sevgilimin tüm yakarışlarıma rağmen geri dönmeyişinin kalbimde yaptığı etki sanıyordum
ta ki ben denizin ortasında en yakın kara parçasına saatlerce mesafe uzaktayken arayan annemin " baban gitti oğlum kriz geçirdi" diye yakarışını duyduğum anda boşa düşen benliğimin, çaresizliğimin verdiği acıdan tıkanıp kalmasına kadar...
Arada kalmak.. araf'ta kalmaktan beter,
sen canlısın acıların canlı çünkü anıların canlı..
hayatında olan biten herşeye tanık olan gözlerin ve içinde yaşadıklarını bildiğini inkar edemeyeceğin kalbin canlı.
benim lugatımda sana "git" yok sadece sayfalar dolusu "gel" var,
herşeyini bırak gel,
herşeyini yanına al gel,
acılarını topla gel,
özlediğin duyguları hatırlayıp gel,
bilmediğin bir dünyayı merak edip gel,.
alışkanlıklarını bozup yeni bir duygunun müdavimi olmaya gel,
geçmişinin hattını boşverip, seni mutsuz eden herşeyi herkese rağmen bırakıp gel,
doğdun yaşıyorsun ve her gün ölüme adım adım yaklaşıyorsun,
bunu hatırlayıp gününü gün etmek için gel,
sabahın kör saatinden akşamın ayazına kadar insanlarla uğraşıyorsun,
evine döndüğünde bir sıcak tebessüm şefkatli bir kucak için gel,
tek başına yapmaktan yorulduğun şeyleri tek başına yapmak zorunda olmadığını öğrenmek için gel,
büyüdün , öğrendin ve değiştin;
artık çocukluğu bırakıp dönüştüğün o dişi o güçlü kadının eksik kalmaması için gel,
bir anda açılmış bir kapı var ardına kadar, ardında ne mutluluklar ne üzüntüler var bilmiyorsun bunu merak ettiğin için gel,
milyon kilometrelik dünyada, milyarlarca insanın içinde, sen mesleğini değil bu işi, ben seksen bir şehri değil bu şehri o yirmi dört Kasım gecesi o yatakta birbirimize şiir okumak için seçtik bunun büyüklüğüne teslim olmak için gel,
sevişmek, özlemek çok güzel evet ama yağmurda beraber ıslanmak için gel,
değişiklik istediğin için değil, değişiklik seni çektiği kalıcı olmasını istediğin için gel.
yol köküne kadar yanlış, ama nasıl güzel biliyor musunuz? ölümün huzuru, çatıdan atlamanın heyecanı, on demlik çay bitirsen dahi fark etmeyeceğin sürükleyiciliği var yaşanan şeyin.
Beni bu soğuk havalar mahvetti,
En büyük hatalarımı en soğuk havalarda yaptım ben,
Birisi Mart'ın ayazında diğeri Kasım'ın soğuğunda.
Beni bu soğuk havalar mahvetti, Hiç ısınamadım ben,
Hiç kurtulamadığım gibi,
çektirdiklerimin vicdan azabından.
Soğuk işliyor içime, kemiklerimi sızlatana kadar,
Nefesim karışmıyor kimsenin nefesine aşk ile sevgi ile
Beni bu soğuk havalar mahvetti,
Soğukkta hüznün koynuna girdiğimde..
buzdolabım yarım kalmış yemek dolu,
istemsizce herşeyin yarısını sana ayırıyormuşcasına..
insanın üzüntüsüz bir hayatı olmalı, en azından yarım kalıp kek acı vermemeli..
kış gitmelerin mevsimidir, gelmek ise yazların.
kış ayrılıktır, yaz ise yeni bir heyecan.
biz hep kışı sevdik, yaz hiçbir zaman oturmadı üzerime iğreti durdu, bu yüzden yalnızlık hep baş köşemde misafir oldu.
Bir hece dahi duysam o ağızdan,
tanımaz mıyım sesini;
onlarca metre uzaktan ?
O zaman özür dilerim ama bu sefer kendimden,
Bunca zaman seni o eski sen sanıp beklediğimden,
O zaman özür dilerim kendi benliğimden tenimden,
Hiç gitmeyeceksin sanarak, sırtıma kazıdığım mühürden.
O zaman özür dilerim reddettiğim tüm sevgilerden,
O beni bekliyor sanarak, kaçırdığımız güzel anlardan.
O zaman özür dilerim uykusuz gecelerimden,
Seviyor hayaliyle hayale dalıp uykusuz kaldığım her saatten.
O zaman özür dilerim ömrümden,
Gelmeyeceğini bile bile bekleyerek boş geçirdiğim günlerden.
O zaman özür dilerim kalbimden,
Değiştiğini bile bile görmezden gelip umudu sürdürdüğümden.
O zaman özür dilerim belki de en çok senden.
Seni bu hale getirip karşımda bambaşka bir insan bulmaktan.
Yeniden bugün dün olsa yine aynı hataları yapmam,
Ama özür dilerim ama yine de beklerim,
Kendi kurduğum çaresiz dünyamda sen benim yokluğumu fark etmiyor iken bile seni aynı masumlukla.
Gezdiğin yetmedi mi büyük denizlerde,
Olmadı işte beklediğin gibi olmayacak.
Ölmese de içindeki olacak umudu,
Dolmayacak yerimiz; bizim olmayacak.