Şiirlerimi ben hayattayken kimse okumasın diye zulalamıyordum. Ben herkesin kitaplarda okuduğu Emily Dickinson'a benzemiyordum. Bunu sadece Danny Livingstone anlıyordu. Sadece Danny Livingstone kim olduğumu, ne olduğumu ve kim olmak istediğimi biliyordu. Müze müdürüne her yıl çektiği nutku seviyordum. Ve artık cennetteydi. Onunla gerçekten de konuşabilirdim.
Danny Livingstone yazarlarına son derece saygı göstermesiyle, yazdıklarını asla değiştirmemesiyle, ne yapacaklarım söylememesiyle ünlemiş bir süper editördü. Danny Livingstone editörlerin, eleştirmenlerin, akademisyenlerin - zeki insanların- , yazarlardan daha iyi bildiğini zannedenlerin baş düşmanıydı. Danny Livingstone; Shakespeare, Homer ve Dante'yi, onların yazdıklarını birebir yayımlayarak diğer bütün eleştirmenlerin hatalı olduğunu kanıtlamıştı. Danny Livingstone hala hayattayken her yaz yaşadığım evi ziyarete giden ve müze yöneticisine beni tanıdığını iddia eden hayranımdı. Beni tanıdığını! Bu hayatımda duyduğum en berbat, küstahça ve saçma şeydi; hem dünyadaki hem de cennetteki hayatlarımda.
Derken onu gördüm. Muhteşem bir kadındı. Bu sıfat bile ona haksızlık sayılabilirdi. Uğrunda ölünecek kadar muhteşemdi. Yüzü bir meleği andırıyordu. Vücudu güzellik yarışmalarına layıktı. Tavrı kraliyete aitti. Bana tıbbi geçmişini ve şikayetini anlatma sırası ona gelince, yüzüne profesyonel gözlerle bakmakta zorlandım ama doktor kimliğime bürünüp elimden geldiğince objektif davranmaya çalıştım. Bana kalırsa tek sorunu uyku eksikliğiydi. Bir başka deyişle, büyük ihtimal önceki gece uyumamıştı. Baş dönmesi ve baş ağrısı şikayeti vardı ancak bunlar arada bir herkesin başına gelirdi. Baş dönmesi ve ağrı sebebiyle acil servise ya da hastaneye gelmeye pek gerek yoktu.
Ona aşık değilsin, o da sana aşık değil ama sen artık bana da aşık değilsin.
Her zaman, emirlerine uymadığım halde beni cezalandırmayan Tanrı’ya teşekkür edebilmeyi çok eğlenceli bulmuşumdur.
Aşağıdaki sokağa bakınca Danny bazen bu uzun binadayken hissettiği o duyguyu tekrar hissetti. Balkondan atlamak istedi. Hiç hissetmediği bir keyifti; kendisini yerçekiminin kuvvetine bırakınca yüzünde hissedeceği rüzgârın baskısı, bilinmeyen o son şeye -ölüme ya da antik metinlerin iddia ettiği üzere ölümden sonraki hayata- karşı ani korku.
