Beklentilerin solduğu, elimizden gelen hiçbir şeyin kalmadığı ve kendi kendimize sessizce durumun iyi olmasını dilediğimiz, belki de dua ettiğimiz ama en kötü şeyin de olabileceğini bildiğimiz yerde duruyor ümit.
Yüksek bir uçurumun kenarından yürürken sizi aşağıya atlamaya iten korkunç bir dürtüyle doluyorsunuz... düşme korkusundan değil mantıksız bir atlama hevesinden geliyor...