Anadolu
Beşikler vermişim Nuh’a
Salıncaklar, hamaklar,
Havva Ana’n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben,
Tanıyor musun ?
Utanırım,
Utanırım fıkaralıktan,
"Seni sırf sen olduğun için seviyorum ben. Güzelliğini, tazeliğini, asaletini veya gönlündeki zenginliğini kaybetsen yahut bunları senden söküp alsalar bile ben yine seni seviyor olacağım. Seni sevme sebebim sen olduğun içindir. Benim bu dünyada cennetimsin, hatta cennet hayatımsın. Yatmadan evvelki son şeyim, uyandığım zamanki ilk şeyimsin. Seni görme umuduyla açtığımı bil her sabah gözlerimi. Uyanıkken yanağınla, dudağınla, eda ve işvenle mızraba dokunuyorum; uykudayken zamanım hayalinle geçer. Sen varken dünyamda başka birine yer kalmaz. Yerin gözümün içi, gözümü yumduğumda gönlümün köşesidir..."
Sayfa 34Kitabı okuyor
Yunus Emre yorumuyla kalp...
Kalp...
Tezatlar ve aykırılıklar mahzeni, zıtlıklar kitabı... "Ha!" der demez hayran eden, giryan eden, şâdan eden... Mestlik de ondan, gözyaşı da mutluluk ve sevinç de... Bir dem kışlardan zemheri, bir dem baharda bağ bostan. Bazen suskun, bir kelimeden âciz; bazen dilinden inciler saçılır, dertlilere derman. Bazen göklerin de üstünde, bazen yedi kat yerin altında. Damla iken deniz, deniz iken damla... Bir bakmışsın mescide girmiş, başını secdeden kaldırmayan mümin, bir bakmışsın kilisede İncil okuyor, papazlık peşinde. Kâh tevazuda bir tohum gibi başını toprağa koymuş kâh Firavunlar kadar kibrin içinde... Kimi zaman Cebrail kanadından her yana rahmetler saçar kimi aşk ile hayran, yol yürüyemez olur...
Sayfa 21Kitabı okuyor
