ismihan
@ismihansenel
not to grin is a sin
11 Nisan 2005
23 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
İçinde ayrılık üzgünlüğü yanında bir özgürlük sevinci de vardı.
Sayfa 23Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Burada evde, ailemin arasındayken bile, beni aydınlık salondan çok, karanlık odama iten bir haldeyim.
Sayfa 83Kitabı okudu
Aile içinde, en sevgi dolu insanlar arasında, bir yabancıdan da daha yabancı gibi yaşıyorum. Son yıllarda annemle günde ortalama yirmi kelime konuşmadım, babamla hiçbir zaman selamlaşmadan öteye geçmedim. Evli kız kardeşlerimle ve eniştelerimle, kendileri kızmadıkça, hiç konuşmuyorum. Aileyle hayatı paylaşmak konusunda her türlü duygudan yoksunum.
Sayfa 84Kitabı okudu
Bu satırları yazan O'nun felsefesinde, dünya karşısında tedirgin, diğerleriyle ahenkli bir beraberlik kuramayan, varoluşunu özgürce inşa edeyim derken, yalnızlığının çaresizliğinde kaybolan bir insan tasviri bulmuştu.
Ama yine de, yine de babam daima babamdı.
Sayfa 34Kitabı okudu
''Abartıyorsun, küçük ayrıntıları fazlasıyla büyük istisnalar olarak yaşıyorsun, gençlerin hep yaptıkları gibi.''
Sayfa 46Kitabı okudu
Bana sözlerin ve yargılarınla nasıl bir acı ve utanç verebildiğin konusundaki mutlak duyarsızlığın, benim için daima anlaşılmaz oldu; sanki kendi kudretinin farkında değil gibiydin. Mutlaka ben de pek çok kez sözlerimle kırdım seni, ama ardından hep bilirdim bunu, acı çekerdim, ama o sözü bastırabilmeyi başaramazdım, daha ağzımdan çıkarken pişmanlık duyardım. Ama sen sözlerinle döverdin, kimseye acımazdın, ne söylerken ne de sonrasında, insan senin karşında tamamen savunmasız kalırdı.
Sayfa 23Kitabı okudu
Şehirde ise durum değişiktir; herkes kendisinin olduğundan farklı olabileceğine inanır; herkes yüce bir şeylerin peşindedir ve gündelik hayatı yaşamanın nasıl bir yücelik olduğunu anlayamaz.
Sayfa 75Kitabı okudu
"O yanımdayken onunla konuşur ama düşünemeyecek kadar kendimden uzağa düşmüş olurdum."
Sayfa 11Kitabı okudu
