Sevkıyat!
“Efendiler sevkıyata gidiyoruz!”
Sevkıyat,ayrılık demekti. Sevkıyat, realiteyle göz göze gelmek,sevkıyat hakikatin suratımıza attığı tokat demekti. Artık İstanbul sokaklarındaki genç kızların hayranlık dolu bakışlarının romantik tesiri bitmiş,halkımızın yüreğinden yükselen muhabbet seli anılarda kalmış,ayrılık zamanı gelmişti.
Sevkıyat!
Aile ocağından,sevdiklerimizden,istikballe ilgili mesleki ve manevi hayallerimizden şimdilik ayrılıyorduk. Birbirimizden ayrılıyorduk.Bu eşsiz İstanbul’dan ayrılıyorduk. O güne kadar yapmayı sevdiğimiz,elimizde olduğu için değerini hiç düşünmeden kabullendiğimiz bütün nimetlerden ayrılıyorduk. Temiz çamaşır,sıcak yemek,İstanbul silüetinden ayrılıyorduk.
Ayrılıyorduk işte... Hatta... hatta kollarımız,bacaklarımız ve gözlerimizden, belki de bu dünyadan ayrılıyorduk.
Gidiyorum ey koca istanbul!
Kardeşliği ve eşitliği senin tımarhanenden ve hapishanende gördüm...
Elveda ey gelin elbisesi giymiş kocakarı!
Zehirli bala benzersin...
Medeniyet elbisesi giymiş vahşi adama benzersin...
Şeklime bakan seni ne kadar medeni görür.
Ahlakın, zevk düşkünlüğün, kötü niyetinle o kadar vahşisin ki, seni düşündukçe 'riya' kelimesini hatırlıyorum...
Bütün bu badire arasında Kalaba Köyü ile münasebetim de çok sıkı bir şekil aldı.
Kadınları derede çamaşır yıkarken daima görürdüm. Bir tanesinin çok hasta bir
çocuğu vardı. Kadın çok üzgündü. Dr. Adnan’a getirip göstermesini söyledim.
Çocuk iyileşince bütün köy bize bağlandı. Aynı zamanda, köyde romana benzeyen
bir vaka cereyan
Sayfa 181Kitabı okudu
Duru: Dünyanın en şık halteri.
Ömer: Hüznümün üzerine ağırlık koymam lazım. Değil mi ama? Yani, vakitsiz bir gözyaşı olmasın diye muhtelif duygularımıza kas yapıyoruz.
Duru: Sen çok acayipsin ya...
Ömer: Ben şahin görünümlü serçe gibiyim. Yani, Peugeot motorlu vosvos gibi. İçim dışıma uymuyor ama her yere beraber gidiyoruz. Hatta seni bile aynı anda seviyoruz.
Kapanması gereken defterler kapanır Duru. (Duru'nun baş harfi olan D'yi göğsüne dövme olarak kazıtmıştır. Orayı göstererek der ki):
Seni şuraya işlemiş olmanın tafrası yeter bana.
Yeditepe İstanbul
