İnsan bazen okur ve tekrar tekrar okur. Sonunun hiç değişmeyeceğini bildiği halde okur. Belki bir umuttur doğar içine, “belki değişir,” der kendi kendine. Ama değişmez! Öyle bir kitap oldu benim için Lennie sen çok iyi bir insansın ama dünya senin saflığını kaldıramayacak kadar zayıftı. George evet senin içinde çok zordu, yapman gerekeni yaptın… (kitap muazzam bir şekilde akıcı dilde yazılmış ve okurken sizi içine çektiğini konuya direkt hakim olacağınızı söylemek istiyorum, kitapta muazzam hoşuma giden alıntılar ve paylaşmadığım nice alıntılarım oldu ama kesinlikle okuyun sizde anlayacaksınız demek istediğimi, kitapta en çok hoşuma giden şu muazzam alıntı olmuştur ve benim görüşüm olarak asıl yalnızlığın tanımı burada yapılmıştır derim.)
Gece burada tek başına bir adam düşün, işte ya kitap okuyor ya da bir şeyler düşünüp öylece oturuyor. Bazen düşüncelerini birine söylemek ister doğru mu yanlış mı diye ama kimsesi yoktur işte. Bir şey görünce bile onu gördüğünden tam emin olamaz gösterecek kimsesi olmadığından.
