Kitap Ödülleri - 2023
Bir yılın daha sonuna geldik. Hedef 30 kitap idi, nasip 26 oldu. Bu sene okuduğum kitaplar kapsamında düzenlediğim kişisel ödül törenime hoşgeldiniz.
En iyi roman: 
Derviş ve Ölüm - 
Meşa Selimoviç : Namlı romanlar her zaman namlarının hakkını veremiyorlar ama Derviş ve Ölüm için bu durum geçerli değil. Duygusal yoğunluğu her ne kadar kimi zaman bunaltıcı olsa
Hoş geldin yeni yaşım
Yaş günümde muhtemelen bunları yazacak vaktim olmayacak , bu nedenle şimdi yazıyorum.
Daha neyin ne oldugunu anlamadan popomuza yediğimiz tokat ile
ileriki hayatımızda hep bizle beraber olacak acı ile ilk tanıştığımız gün.
Doğum günü annenin gözünden bir tanım gibi gelir bana. Doğumu yapan o ve zaten senin konudan ne haberin
Diyalektik 2 – Şeref, Bilgelik, Sanat
*_Düşünce_
_Buda: Her şey düşüncedir. Ne düşünüyorsak o oluruz. Bize düşüncelerimiz şekil verir. Hepimiz düşüncelerimizden doğarız. Bu dünyayı yaratan, zihnimizdir. Bu dünyayı bir hava kabarcığı, bir serap gibi düşün. Dünyayı böyle gören kişiyi ölüm görmez. Biz, içselliğimizin meyvesiyiz. İçimizde ne varsa biz oyuz. Bizi biz yapan zihnimizdir.
İyiyi ki doğdum.
Hoş geldin yeni yaşım
Yaş günümde muhtemelen bunları yazacak vaktim olmayacak , bu nedenle şimdi yazıyorum.
Daha neyin ne oldugunu anlamadan popomuza yediğimiz tokat ile
ileriki hayatımızda hep bizle beraber olacak acı ile ilk tanıştığımız gün.
Doğum günü annenin gözünden bir tanım gibi gelir bana. Doğumu yapan o ve zaten senin konudan ne haberin
daha yolun cok basinda biri olarak yazilarimin ulasmasini istedigim en ust seviye 
Gece bu kitap tarz olarak ben. daha ben bi kitap henuz okumadim.
Her duygu güzel seni esir almadığı sürece.
Bazı şeyleri çok istedim, gerçekten istedim. Sonuna kadar cesaretle istedim ve olmadı. Önceleri “neden x’in başına geliyor da benim başıma gelmiyor?” diyordum, bu çok acı bir kıyas cümlesi. Sonraları “herkesin yazısı ayrı” diyebilmeyi başardım. Ama şimdi... bazı şeyleri ben olduramamışım gibi hissediyorum. Sanki çok kritik bir hata yapmışım da tüm bonuslar gitmiş elimden gibi. İnanın her tür insanla karşılaştım, canilerle bile. Hırsızı, tecavüzcüsü, yalancısı, iyi aile çocuğu, safı, salağı, müzisyeni, yazarı, oyuncusu, ünlüsü, ünsüzü. Bunca geniş çevre ve bunca geniş skala içinde her gözde aynı yansımayı gördüm. Ve hayat geçti. Bazı şeyleri konuşmak için çok geç, bazı şeyleri istemek için bile çok geç. Buruk bir gülümseme yapışır yüzünüze hüzün icerir yüzünüzün kıvrımları. Sevgilim olan kadınlardan biriyle bile “ulan çok mutlu olabilirdik, nasıl harcadık o şansı?” demiyorum sonuçta kadere aşırı inanırım. Çünkü ayrılıklara üzülmüyorum kader gerçek nasip için yolumda olan pislikleri temizliyor biliyorum. Hepimizin en büyük sorunlarından biri geç kalmışlık hissi; aslında yapmak zorunda olmadığımız şeyleri yapamadığımız için garip bir eziklikle yaşamaya çalışıyoruz ve hayat bu ezilmiş yürekle yaşamak için fazla kısa. Artık “neden?” demediğinde bir seviye atlıyorsun, ama asıl seviyeyi “hiç gerçekleşmeden öleceğini” bildiğin şeyleri kabul ederken atlayacağını bilemiyorsun. Ve sanırım bu sürecin en sert olduğu yerdeyim ben şimdi.İstediğim ve istemediğim şeyleri söyleyecek cesareti taşıdığım için kendimi kutluyorum.
A. Karaçay