BEGENİLME ARZUSU VE İLGİ AÇLIGI
Çocukluğumuzda bize yeterince verilmeyen duyguları, büyüdüğümüzde bir şekilde elde etme çabası içerisinde bir çok rollere bürünüyoruz.
Elbette her insan beğenilmek, ilgi görmek, kabul görmek ister. Biz insan doğası olarak bunları isteriz. İstemek zorundayız. Belkide insanlığımızı bu duyguların katkısıyla da
Ver elini ver bana Eftelya
Uzansın elimiz Eftelya
Benim divâne gönlüm
Seni ister Eftelya
Gönlünü gün edeni sevmez sevda
İster hep onu üzeni
Her ona kucak açan olmaz fayda
Bekler hep onu sileni
youtu.be/AGl1JIuDdzo?si=...
Cadı Ağacı
Doğanın unuttuğum ya da hiç rastlamadığım parçaları
Bir bir oluyor
Ben kendi yarattığım bir yoldan geçiyorum
Yolun üstünde kurumuş bir cadı ağacı
Kurumuş, kansız, bembeyaz bir cadı ağacı
Kenarından bir düş sallantısının ağıyor
Dinliyorum bu ölümsel sesi de -ne ister benden bu doğa-
Dinler gibi bakıcıların tıpkı
Hışırtısını meşe yapraklarının
Yüce tanrı Zeus’un tapınağında
Bilmek için ne düşündüğünü bu delişmen tanrının
Dinliyorum ben de yıkıntısını ağacın
Oysa biliyorum, ne olacak bir şey var
Ne görünmezlerde bir tanrı
Ki yarattığım bir yolda duruyorum. öyle
Hepimiz duruyoruz: ilk durak cadı ağacı.
Edip Cansever
Farklı Olmak İster Miydin?
Farklı olmak ilk başta insana iyi bir şeymiş gibi gelebilir.Ama her şeyin yararı olduğu kadar zararı da vardır.Mesela yararı kötü yönlerinden arınırsın fakat zararı farklı olduğun için sevdiğin insanları kaybedersin ve iyi yönlerini ayrıca bence kendini değişmeden kabullenmelisin...
Hani insan bazen...
Bazen insanın içine bir hüzün düşer ya hani neden olduğunu, ne olduğunu bilmeden... Öyle yüreğinin orta yerine oturur. Geçmez. Ne geçirir diye düşünürsün, sonra düşüncelerinde boğulursun ya hani.
Hani bazen her yerden, herkesten, her şeyden kaçmak ister ya insan. Denizi, ormanı çok seviyordur ama onların dünyada olduğu gelince aklına soğur ya en sevdiklerinden... Sonra kaçamaz ya hani.
İnsanın iç savaşları olur ya bazen. Kazanan da sen değilsindir kaybeden de. Ama yara alan taraf hep sen olursun. Herkesin yardımına koşmak ister ya hani. Derdi olana derman olayım dersin, yaralarına merhem olayım, baş koyulacak bir omuz bir diz olayım. Olursun da. Sonra sıra kendine gelir ama herkesin derdine koşan sen değilmişsin gibi kalakalırsın. Demem o ki : hani insan kendine zehir olur ya bazen...
Olamaz insan bazen, olmaz, olamaz belki de oldurulmaz, oldurulamaz... Bunları düşününce der ki insan bir "hiç"im ben... Neyse çok uzattım Yunus Emre'nin bir sözüyle bitireyim cümlelerimi:
"Bir avuç toprak biraz da suyum ben
Neyimle övüneyim işte buyum ben"