İnsan ve ayni zamanda insanlık, ancak şuurlu bir şekilde isyan ederek ilerleyeceklerdir. Ve ilerleme, fertte ancak bir isyanın ürünüyse mümkündür.
İnsanın hareketi, kendini yaratan mutlak'a yönelik, beden ve ruh olarak ifade ettiği kendi kurtuluşunu isteyen ıstıraplı ve daimi yakarışıdır. Kendisinden hiçbir şeyin kurtulamadığı bu selâmet yalvarışı, isyandan başka bir şey değildir.
Rousseau şu hakikati mükemmel olarak idrak etmiştir ki, bu Avrupa medeniyetinde "yapmacık bir nezaket, bizi gerçek duyguların ne olduğu hakkında yanıltır: Ne dostlukta samimiyet var, ne düşmanlıkta". İlimlerin ve sanatların gelişmesi de bütün insanî faziletlerin alçalmasına katkıda bulunmuştur.
Bize göre, Anadolu çocuğunun vicdanıyla tarihini içine düşmüş bulunduğu girdaptan kurtarabilecek yegâne çare, insan kalbinde ve memleket içerisinde ilan edilecek bu mukaddes cihaddır.
Bir inancın bir îman hâline gelebilmesi için, insanın ruhunda süreklilik kazanması ve hayatına da hâkim olması gerekir.
İnsan, kendi hareketi tarafından bizzat kendi üzerine yöneltilmiş hükmü kendi düşüncesinde bulur ve yine düşüncesi sayesindedir ki, hareketini ve dolayısıyle bizzat kendisini değiştirmek için harekete geçebilir.
...
İnançlarımız bizimle eş değerdedir, bizim ta kendimizdir. Bir kişinin inanç düzeninin bozulması, beraberinde bütün kişiliğinin parçalanmasını da getirir.
"Bildiğimiz şeyin tamamına inanmalıyız ve
inandığımız şeyin tamamını da bilmeliyiz" diyor Hamilton.
...
İnanç "içsel bilgiye dayanan bir kesinlik" olarak bilgiden ayrılan bir "duygu"dur.
Şayet iradem doğru ise, kararlı bir şekilde iyiliğe yönelmişse şüphesiz hakikat zekâma doğacaktır.
...
...Her hakikat vicdandan çıkar " diyor. Vicdan ise iradeye bağlıdır.
Gençliğe ( Yeni Bir ) Hitabe..
"Sokakta olalım sokakta! Kalabalık, bir düğme tarafından yönetiliyormuş gibi bir yöne doğru akarken biz, tek başımıza da olsak, " İsyan Ahlâkı"na uygun, tam tersi yönde umarsızca yürüyelim."
Sayfa 77 - ARK Kitapları, Özgü Yayınları Şubat 2005Kitabı okuyor
İnsanların inançlarının olması için sezgilerinin, yani arıtılmış duyumlarının olması gerekir.
İnanç, bir kaynaşmanın, zıddıdır. Fakat o, saf ve basit bir ayırt ediş de değildir. Bu başkasında yaşarken, ayni zamanda tamamiyle kendisi olmaktır, daha ziyade başka varlıkları bizzat kendisinde yaşatmaktır.
"Bilimin tanıdığı şekliyle, evren canlı bir geometridir."
Sayfa 51 - V. Delbos, Le Prob. moral dans l'historie du SpinozismeKitabı okuyor
Cehaletimizin ve kibrimizin, gururumuzun sonucu, saf bir kuruntuyla kendimizi hür zannediyor, tabiat nizamının dışına koyuyoruz...
İnsan hem hür hem de esir olabilir, çünkü bir yandan belirlenmiş bir özün, diğer yandan da sadece kendi özünden gelmeyen bir varoluşun sahibidir. Onun hürriyeti, varlığını ve oluş tarzlarını izah eden ve kuşatan sebep ve etkenleri benimsemeye muvaffak olduğu ölçüde gelişecektir.
Sayfa 47 - Dergah Yay.Kitabı okuyor
