Büyük bilgelikte büyük keder olur ve bilgisini artıran kederini de artırır.
"
Artık önümde olandan kaçabilmek için durmak,geri dönmek,hayatın,mutluluğun çürüyüşünün kaçınılmazlığını,acının ve ölümün tek gerçek olduğunu görmek için gözlerimi kapamak yoktu.
Lev Tolstoy
"
Sayfa 19Kitabı okuyor
"
...Bende cevaplar aramaya başladım.Sorular çok saçma,basit,çocukça sorular gibi görünüyordu.Fakat elimi atıp cevaplandırmayı denediğim an bu soruların çocukça,saçma değil de var olan en yaşamsal hatta derin sorular olduğuna ne kadar uğraşırsam uğraşayım bunlara cevap bulamayacağıma emin oldum.
Lev Tolstoy
"
Sayfa 18Kitabı okuyor
"
Gerçek şu ki , hayatın hiçbir anlamı yoktu.
Lev Tolstoy
"
Sayfa 19Kitabı okuyor
Ne istediğim bende bilmiyordum: Hayattan korkuyordum, ondan kurtulmak istiyordum ve yine de hayattan hâlâ bir şeyler bekliyor, umuyordum.
Sayfa 20Kitabı okuyor
"
İçimde hayata dair hiçbir istek yoktu.
Lev Tolstoy
"
Sayfa 19Kitabı okuyor
"Ölümcül bir hastalığa yakalanmış herkesin başına gelen şey benim başıma da geldi. Öncelikle hasta genellikle göz ardı edeceği önemli sayılmayacak keyifsizlik belirtileriyle karşılaşır, sonra belirtiler sürekli bir ızdıraba dönüşecek kadar sıklaşır. Acı artar, hasta daha ne olduğunu anlamadan önemsiz bir rahatsızlık olarak gördüğü şeyin kendisi için dünyadaki en önemli konu olan ölüm olduğunu keşfeder."
Lev Tolstoy
Sayfa 18Kitabı okuyor
"
Kararlarım neyin doğru neyin yanlış olduğuna dayanmalıydı ; insanların söylediklerine, yaptıklarına değil.Gelişmeye göre değil kendi kalbime göre kararlar vermeliydim.
Lev Tolstoy
"
Sayfa 15Kitabı okuyor
İşte burada, talihli adam olan ben, halatı her gece yalnız kaldığım odamdan dışarı taşıyordum ki kıyafetlerimi değiştirirken kendimi asmaya kalkmayayım.
Sayfa 20Kitabı okuyor
"
İçimde bulunduğum durumu anlayamıyordum.
Sadece arada sırada duygularım,aklım değil,insanların kendi hayatlarına olan bilgisizliklerinden saklanmalarına,çağın yaygın hurafesine başkaldırıyordu.
Lev Tolstoy
"
Sayfa 14Kitabı okuyor
"
Yaşayan her birey gibi, nasıl daha iyi yaşayabileceğime dair sorular beni perişan ediyordu. Sorulara cevaben kişinin gelişmeye uygun olarak yaşaması gerektiğini söylerken, dalgaların ve rüzgârın etkisinde çaresizce savrulan bir botta
"Dümeni nereye kırmalıyız?" gibi mühim bir soruya
"Bir yerlere savruluyoruz." cevabını veriyor olduğumu hâlâ anlamamıştım.
Lev Tolstoy
"
Sayfa 14Kitabı okuyor
"
Artık bizimle tımarhanede yaşayan insanlar arasında bir fark olmadığı çok açık, o dönem bundan sadece belli belirsiz bir şüphe duyuyordum. Tüm deliler gibi, ben hariç herkesin deli olduğunu düşünüyordum.
Lev Tolstoy
"
Sayfa 13Kitabı okuyor
Eğer bir peri gelip bütün dileklerimi yerine getirmeyi teklif etseydi, ne diyeceğimi bilemezdim.
Sayfa 19Kitabı okuyor
"
Hiçbir şey bilmediğimizi, hayattaki en basit soru olan neyin doğru neyin yanlış olduğunu dahi bilmediğimizi göz ardı ederek birbirimizi dinlemeden konuşmaya devam ettik.
Lev Tolstoy
"
Sayfa 12Kitabı okuyor
Bugün, eskiden olduğu gibi, kişinin hayatına, davranışlarına bakıp o kişinin inançlı olup olmadığını söyleyebilmek mümkün değil.
Sayfa 6Kitabı okuyor