Canlı, heyecanlı bi zihnin arayışları bazen yaşamsal sınırları aşar; elbette cevap bulamaz, böyle olunca üzülür insan. Hayattan geçici bir memnuniyetsizlik duymaya başlar. Hayatı, sırrı için sorguya çeken ruhun kederidir bu.
Sayfa 620Kitabı okudu
Ruhunun zaman zaman ihtiyaç duyduğu şeyin ne olduğunu, neyi aradığını öğrenemedi. Açığa çıkaramadı.
Sayfa 614Kitabı okudu
"Bırakın tüm umutları sonsuza dek..."
-Dante
İnsan nelere alışmazdı ki?
Sayfa 552Kitabı okudu
Oblomov içini çekti.
"Ah, hayat!"
"Ne olmuş hayata?"
"Canımı yakıyor, huzur vermiyor! Yatsam da uyanmasam. Sonsuza kadar..."
Sayfa 526Kitabı okudu
Aşkın, insanların nasıl yakalandıklarına anlam veremedikleri, kaprisli bir his olduğu söylense de her şeyin olduğu gibi aşkın da kendi kanunları ve sebepleri vardır.
Sayfa 512Kitabı okudu
"Nasıl bir hayat hoşuna gidiyor senin?"
"Burada ki gibi değil."
"Tam olarak nedir hoşuna gitmeyen?"
"Herşey: sonu gelmeyen koşturmacalar, sonu gelmeyen berbat ihtiras oyunu; bilhassa da açgözlülük, birbine çelme atmalar, dedikodular, çene çalmalar, birbirlerini çekiştirmeler, baştan ayağa süzmeler. Ne konuştuklarını dinliyorsun, başın dönüyor, aptallaşıyorsun...
Sayfa 220 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
Ve kendine seçtiği yolda inatla yürür de yürürdü. Bir şeyi dert edip acıyla ve ıstırapla düşüncelere daldığını hiç kimse görmezdi, belli ki bitkin bir yüreğin vicdan azapları kemirmezdi onu, manen acı çekmezdi, zorlu yahut yeni şartlarda asla kendini kaybetmezdi, bu şartlara eski tanıdıklarıymış gibi, adeta burada daha önce yaşamış, tanıdık yerlerden geçiyormuş gibi yaklaşırdı.
Sayfa 209 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
İlya İvanoviç kimi zaman eline bir kitap alır; hangi kitap olduğunun önemi yoktur. Okumanın temel bir ihtiyaç olduğundan şüphelenmezdi hiç; bunu o olmaksızın da gayet kolaylıkla idare edebilecek bir lüks sayardı, hani duvara tablo assan da olur asmasanda, gezintiye çıksan da olur çıkmasan da, jşte öyle. Bu yüzden hangi kitap okuduğunun onun için bir farkı yoktu; can sıkıntısından ve başka yapacak işi olmadığından eğlence için bakardı ona.
Sayfa 172 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
"İnsan hayatı böyle işte!". Biri ölür, diğeri de doğar, öbürü evlenir; biz de boyuna ihtiyarlarız. Değil yıllar yıllara, günler günlere bile uymuyor. Niye böyle? Her gün dünkü gibi, dün yarın gibi olsa ne vardı! Düşününce hüzünleniyor insan..."
Sayfa 163 - İlya İvanoviçKitabı okuyor